آرتروز گردن در سالمندان از پیشگیری تا درمان
آرتروز گردن در سالمندان یک مشکل شایع استخوانی- مفصلی است که با افزایش سن اتفاق می‌افتد. آرتروز گردن یا سایش مفاصل گردن، شایع‌ترین علت درد گردن در سالمندان است. در این بیماری، غضروف‌های مفصلی که مهره‌های گردنی را به هم متصل می‌کنند، به مرور زمان آسیب می‌بینند و استحکام خود را از دست می‌دهند. این امر باعث التهاب، درد و محدودیت حرکتی در گردن می‌شود. در ادامه به بررسی مفصل این مبحث می‌پردازیم.
آرتروز گردن در چه سنی اتفاق می‌افتد
شیوع آرتروز گردن در سالمندان با افزایش سن رابطه مستقیم دارد، به طوری که در حدود 60 درصد افراد بالای 65 سال و 85 درصد بالای 75 سال دچار این بیماری هستند. عوامل خطرساز متعددی از جمله سابقه خانوادگی، آسیب‌دیدگی‌های قبلی گردن، اضافه وزن، سیگار و شغل‌هایی که نیاز به فعالیت‌های تکراری گردن دارند، بروز آرتروز گردن را افزایش می‌دهند. علائم آرتروز گردن معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و شامل درد گردن، سفتی عضلات، محدودیت حرکت گردن و صداهای ترق تروق هنگام حرکت است. در مراحل پیشرفته‌تر ممکن است دردهای پراکنده به بازوها هم انتشار یابد. تشخیص با معاینه فیزیکی و تصویربرداری‌هایی مثل ام‌آرآی و ایکس‌ری انجام می‌شود.
درمان آرتروز گردن در افراد سالمند بسته به شدت علائم متفاوت است و ممکن است شامل استراحت، فیزیوتراپی گردن، داروهای ضدالتهابی، روش‌های گرمادرمانی یا حتی جراحی باشد. پیشگیری از طریق کنترل وزن، ورزش‌های مناسب و اجتناب از حرکات تکراری گردن توصیه می‌شود. آرتروز گردن یکی از شایع‌ترین علل ناتوانی در سالمندان است که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی آنها می‌گذارد. آگاهی از علائم اولیه و درمان به موقع می‌تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کند و سلامت و استقلال سالمندان را حفظ نماید. پژوهش‌های بیشتر برای یافتن روش‌های نوین درمانی و کاهش ناتوانی ناشی از این بیماری ضروری به نظر می‌رسد.
علت ایجاد آرتروز گردن در افراد مسن
آرتروز گردن در سالمندان به دلیل آسیب و فرسودگی غضروف‌های مفصلی بین مهره‌های گردن ایجاد می‌شود. این غضروف‌ها وظیفه جذب ضربه و حرکت روان مهره‌ها را بر عهده دارند. در آرتروز، این غضروف‌ها نازک، ترک خورده و فرسوده می‌شوند که منجر به التهاب، درد و محدودیت حرکتی می‌گردد.
علل اصلی آسیب به غضروف‌ها و بروز آرتروز گردن در افراد سالمند عبارتند از:
- افزایش سن: با افزایش سن، غضروف‌ها قابلیت انعطاف‌پذیری و ترمیم خود را از دست می‌دهند.
- آسیب‌دیدگی و ضربه: آسیب‌های قبلی و حوادثی مثل تصادفات می‌توانند باعث آسیب غضروفی شوند.
- استرس مکانیکی: حرکات تکراری و اعمال فشار مداوم بر گردن، غضروف‌ها را تحلیل می‌برد.
- ژنتیک: برخی عوامل ژنتیکی می‌توانند منجر به تحلیل زودرس غضروف شوند.
- چاقی: وزن بیش از حد بار مکانیکی اضافی بر مهره‌ها وارد می‌کند.
- سیگار کشیدن: سیگار باعث التهاب و کاهش جریان خون به غضروف‌ها می‌شود.
شناخت دقیق این عوامل خطرساز برای پیشگیری و درمان موثر آرتروز گردن حائز اهمیت است. پژوهش‌های بیشتری نیز برای درک کامل مکانیسم‌های آسیب غضروفی و راه‌های آن مورد نیاز است.
علائم آرتروز گردن در افراد سالمند
آرتروز گردن معمولاً با علائمی همچون درد گردن، سفتی عضلانی، و محدودیت حرکتی تظاهر می‌کند که البته ممکن است با توجه به محل و شدت آسیب غضروفی، شدت و الگوی علائم متفاوت باشد. درد گردن شایع‌ترین علامت آرتروز گردن است که معمولاً به صورت درد مزمن و کند شروع می‌شود و به مرور زمان شدیدتر می‌گردد. این دردها ممکن است به پشت سر، شانه‌ها و بازوها هم انتشار یابند. درد ممکن است با حرکت گردن تشدید شود. در مراحل پیشرفته‌تر، درد حتی در حالت استراحت نیز وجود دارد. سفتی و محدودیت حرکت گردن از دیگر علائم رایج است. بیماران ممکن است در چرخش گردن به طرفین یا خم و راست کردن گردن مشکل داشته باشند. مفاصل آسیب دیده ممکن است حساسیت و دردناکی در هنگام لمس داشته باشند.
صداهای ترق تروق و خرخر هنگام حرکت گردن نیز رایج است که ناشی از سایش و التهاب مفاصل می‌باشد. سردردهای مکرر ناحیه پس سر و گردن، و همچنین خستگی و ضعف عضلانی در ناحیه گردن و شانه‌ها از دیگر علائمی هستند که ممکن است بیماران آرتروز گردن تجربه کنند. در موارد پیشرفته‌تر، علائم عصبی مثل خواب رفتگی و مورمور شدن دست‌ها نیز ممکن است رخ دهد. بنابراین تشخیص به موقع و درمان علائم برای پیشگیری از پیشرفت بیماری آرتروز گردن در افراد مسن و عوارض آن حائز اهمیت است.
بیشتر بخوانید : علت بی اختیاری ادرار در زنان مسن و درمان آن
درمان آرتروز گردن
درمان آرتروز گردن در سالمندان معمولاً شامل روش‌های دارویی، فیزیوتراپی، اقدامات حمایتی و در موارد پیشرفته‌تر، جراحی می‌باشد. هدف اصلی درمان، کاهش درد و التهاب، بهبود عملکرد و جلوگیری از پیشرفت بیشتر آسیب‌های مفصلی است. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مثل ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب تجویز می‌شود. داروهای ضد تشنج عضلانی نیز می‌توانند موثر باشند. تزریق کورتیکواستروئیدها به داخل مفصل گاهی توصیه می‌شود. فیزیوتراپی با تمرینات ویژه، کشش، تحریک الکتریکی عضلات و کار با وسایل کمکی مثل یقه‌های گردنی، باعث افزایش قدرت و انعطاف عضلات گردن می‌شود. استفاده از گرما و سرما برای کاهش درد عضلانی و مفصلی موثر است. روش‌هایی مانند تحریک اعصاب و طب سوزنی نیز در برخی موارد توصیه می‌شود.
در موارد پیشرفته‌تر که درد و محدودیت حرکتی شدید است، جراحی‌هایی مثل جایگذاری دیسک مصنوعی یا استفاده از پیوند ممکن است انجام شود. البته جراحی در سالمندان پرخطر بوده و تنها در صورت عدم پاسخ به سایر درمان‌ها صورت می‌گیرد. در کل، یک رویکرد درمانی مناسب برای آرتروز گردن در سالمندان باید شامل مراقبت‌های حمایتی، کنترل علائم، بهبود عملکرد و کیفیت زندگی بیمار باشد. انتخاب روش مناسب بستگی به سن بیمار، شدت علائم و وضعیت سلامت کلی فرد دارد. مشاوره با پزشک و فیزیوتراپ برای تعیین بهترین روش درمانی ضروری است.
سخن پایانی
آرتروز گردن در سالمندان یکی از شایع‌ترین اختلالات مفصلی-استخوانی در سالمندان است که با بالا رفتن سن ایجاد می‌شود. علل اصلی آن شامل فرسایش غضروف‌های مفصلی، استرس‌های مکانیکی، آسیب‌دیدگی‌های قبلی و عوامل ژنتیکی و محیطی می‌باشد. این بیماری با درد گردن، محدودیت حرکتی و سفتی عضلانی همراه است که می‌تواند به صورت تدریجی پیشرفت کند. درمان‌های اصلی شامل دارو درمانی، فیزیوتراپی، اقدامات حمایتی و در موارد شدید جراحی می‌باشد. پیشگیری از طریق کنترل عوامل خطر و درمان به موقع برای جلوگیری از پیشرفت بیماری بسیار مهم است. مراقبت‌های مناسب از سالمندان مبتلا به آرتروز گردن می‌تواند به حفظ سلامت و کیفیت زندگی آنها کمک شایانی نماید.
