درمان و مراقبت از بیماران در بخش icu بسیار مهم است. افرادی که به شدت بیمار هستند و یا اوضاع خوبی ندارند، در بخش آی سی یو بستری می شوند تا نظارت بر وضعیت آنها با دقت بیشتری انجام شود. به عنوان مثال، بیمارانی که عمل جراحی داشته اند، بستری در بخش icu برای آنها ضروریست؛ چرا که مراقبت های ویژه می تواند به بهبودی حال آنها کمک کند. لازم است بدانید که افراد بستری شده در بخش مراقبت های ویژه معمولاً در یک یا چند ارگان بدن خود مشکل دارند. به طور کلی، موقعیت های زیادی وجود دارد که افراد به بستری در بخش آی سی یو احتیاج پیدا می کنند. برخی از رایج ترین دلایل بستری در بخش مراقبت های ویژه شامل موارد زیر می باشد:

• تصادفات جدی (مثل تصادفات جاده ای) و یا مواردی که به سر بیمار آسیب شدیدی وارد می کند، باعث می شود بیمار به بستری شدن در این بخش احتیاج پیدا کند. ناگفته نماند افرادی که سقوط جدی از ارتفاع داشته اند و یا حتی سوختگی شدیدی را تجربه کرده اند نیز باید در بخش icu بستری شوند.
• افرادی که به بیماری های کوتاه مدت اما جدی همچون سکته مغزی و یا حمله قلبی دچار شده اند.
• افرادی که به عفونت های جدی و شدید همچون سپسیس و یا پنومونی مبتلا شده اند.
• افرادی که جراحی های سنگین و بزرگ داشته اند. بستری شدن در بخش icu بخشی از روند بهبودی این بیماران باشد.

دیسک کمر اغلب در دهه چهارم و پنجم زندگی رخ می دهد، اما در هر سنی نیز ممكن است اتفاق بیفتد. 2 تا 3 درصد از مردم در طول زندگی ‌شان دچار فتق دیسک کمر می شوند. بیماری بیرون زدگی دیسک (فتق دیسک) با فشار عصب اتفاق می افتد و منجر به درد عصب و عضله می‌ شود. مطالعات نشان داده است که خطر فتق دیسک در افراد سیگاری بیشتر است.

در میان علل و عوامل خطر بیماری دیسک کمر می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

•     افزایش سن: عامل اصلی آسیب دیسک های بین مهره ای است. با افزایش سن، تامین مواد مغذی و آب به دیسک ‌های بین مهره ‌ای بدتر می ‌شود و بدن فرآیند تخریب پیشرونده را به حرکت در می ‌آورد. ترک ‌های ظریفی در غضروف‌ فیبری سخت ایجاد می‌ شود و هسته ژلاتینی دیسک‌ های بین مهره‌ای می‌ تواند به درون آن نفوذ کنند. این امر منجر به برآمدگی دیسک بین مهره ‌ای (بیرون زدگی دیسک بین مهره ای) و پارگی حلقه فیبری و یا فتق دیسک (پرولاپس) می شود.
•     تروما و میکرو ترومای مکرر به ستون فقرات: کارهایی نظیر حمل بار سنگین یا ارتعاشات یا تكان خوردن در هنگام نشستن ‌های طولانی مدت منجر به آسیب کمر می شود (کارهای سنگین ساخت و ساز، جابجایی، رانندگان کامیون و غیره).
•     اضافه وزن: با گذشت زمان فشاری به ستون فقرات وارد می کند.
•     سبک زندگی: کمبود آب بدن و رژیم غذایی بسیار غنی، خطر ابتلا به بیماری دیسک را افزایش می دهد. همچنین فقدان ورزش بدنی، منجر به تحلیل رفتن عضلات و کاهش حمایت از ستون فقرات می شود.

یک بررسی سیستماتیک در سال 2018 به این نتیجه رسید که داروهای اورولوژیک، داروهای ضد افسردگی و روانگردان با خشکی دهان در افراد مسن مرتبط هستند. مرور سیستماتیک دیگری گزارش داد که 106 دارو از جمله داروهای ضد افسردگی (مانند فلوکستین) و داروهای ضد موسکارینی (مانند، تولترودین برای مثانه بیش فعال) با اختلال عملکرد غدد بزاقی، مرتبط هستند. داروهای بدون نسخه (OTC) و داروهای تجویزی از جمله آنتی هیستامین‌ها (برای آلرژی یا آسم)، داروهای ضد فشار خون، ضد احتقان‌ها، داروهای ضد درد، دیورتیک‌ها، شل کننده های عضلانی و داروهای ضد افسردگی می توانند به تشدید خشکی دهان کمک کنند. رایج ترین انواع داروهایی که باعث اختلال عملکرد بزاق می‌شوند دارای اثرات آنتی کولینرژیک هستند. به عنوان مثال، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، آنتی هیستامین‌ها، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد تشنج و ضد اسپاسم. به طور کلی، احتمال کاهش میزان جریان بزاق در حضور بسیاری از بیماری‌ها و داروها افزایش می یابد.

 خشک شدن دهان نیز معمولاً به عنوان یک اثر جانبی جزئی همراه با خواب‌آلودگی، سرگیجه و حالت تهوع گزارش می‌شود. اگر بیمارانی که داروهای آنتی کولینرژیک مصرف می‌کنند، بتوانند آنها را در طول روز به جای شب (با اجتناب از علائم شبانه) و در دوزهای منقسم به جای یک دوز بزرگ‌تر استفاده کنند، علائم خشکی دهان ناشی از داروها نیز کاهش می‌یابد. خشک شدن دهان همچنین می‌تواند به دنبال پیوند سلول‌های بنیادی خون ساز باشد. همچنین به عنوان بخشی از پیوند غدد بزاقی در مقابل بیماری میزبان رخ دهد. شیوع خشک شدن دهان نیز در بین افرادی که بیش از چهار داروی تجویزی روزانه مصرف می‌کنند، بیشتر است. یکی دیگر از علت‌های مهم Xerostomia استفاده از الکل و تنباکو، مصرف حشیش یا مصرف بیش از حد کافئین یا غذاهای تند است.

برای هماهنگی بین ارگان‌های مختلف در بدن، وجود سیستم‌های اطلاع رسانی و هماهنگ کننده الزامی است. هورمون‌ها بخشی مهمی از این مسیر را تشکیل می‌دهند و پیام‌هایی را در بدن مخابره می‌کنند. غده تیروئید یکی از اعضای پرکاربرد این سیستم است. این غده پروانه‌ای شکل در ناحیه گردن و جلوی نای قرار دارد. ‌تیروئید اندازه چندان بزرگی ندارد؛ ولی با این حال می‌تواند عملکرد بخش‌های مختلف بدن را تنظیم کند. این غده با ترشح هورمون تیروکسین، تنظیم متابولیسم اندام و سلول‌های گوناگون بدن را پیش می‌برد. با ترشح این هورمون، مقدار انرژی که به سلول‌های بدن می‌رسد؛ تنظیم می‌شود.

گاهی اوقات شرایطی پیش می‌آید که عملکرد طبیعی این غده دچار اختلال می‌شود. بروز این مشکلات ممکن است بیماری‌های تیروئیدی را با خود به همراه داشته باشند. وجود مشکل در عملکرد این غده را با انجام آزمایش و بررسی مقادیر هورمون‌های تیروئیدی، می‌توان تشخیص داد.

ویروس سال 1402 شامل سویه های جدیدی از کرونا به نام ‌های EG.5 و BA.2.86 می باشد. این زیر سویه های جدید به نام های پیرولا و اریس نیز معروف می باشند. این زیر سویه ‌ها جهش زیادی نسبت به امیکرون دارند و ممکن است علائم شدیدتری در مقایسه با آن در فرد ایجاد کنند. جالب است بدانید که سازمان بهداشت جهانی هنوز اهمیت خاصی برای این زیرسویه‌ها قائل نشده است. آن چیزی که در رابطه با این زیر سویه ها وجود دارد، سرعت انتشار و مقاومت بالای آنها در مقایسه با ویروس های دیگر می باشد. ویروس کرونا در حال تغییرات زیادی است که امروزه با زیر سویه های جدید و خطرات ناشی از آنها مواجه هستیم. البته به طور کامل نمی توان در رابطه با خطرات ناشی از زیر سویه های جدید ویروس سال 1402، نظر قطعی داد.

ویتامین های فوق در بدن ساخته نمی شوند بدیهی است که باید از طریق مواد غذایی به بدن برسند. در ادامه منبع غذایی هر یک از ویتامین های ضروری بدن را برای شما نام می بریم.

• ویتامین A: تخم مرغ، پنیر، ماهی های چرب از قبیل سالمون، ماست، شیر، اسفناج و هویج
• ویتامین B1 (تیامین): ماهی تن، سالمون، نخود سبز، لوبیا سیاه، برنج قهوه ای و مارچوبه
• ویتامین B2 (ریبوفلاوین): شیر و لبنیات، ماست، آوودکادو، تخم مرغ، گوشت گاو، اسفناج، انواع بادام، قارچ، ماهی قزل آلا
• ویتامین B3 (نیاسین): گوشت مرغ مخصوصا سینه مرغ، تن ماهی، تخم مرغ، نخود فرنگی، سیب زمینی شیرین، برنج قهوه ای و آووکادو
• ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک): ماهی قزل آلا، قارچ های شیتاکه (edodes Lentinus)، گوشت مرغ بدون چربی (سینه)، تخم مرغ، شیر، گوشت گاو، عدس، سیب زمینی شیرین، آووکادو
• ویتامین B6(پیراکسیدین): نخود، گوشت مرغ، گوشت گاو، ماهی سالمون و تن ماهی، برخی میوه ها مانند طالبی، پرتقال و موز، غلات غنی شده و سبوس دار، سبزیجات با برگ تیره مانند اسفناج، کلم بروکلی و غیره
• ویتامین B7 (بیوتین): حبوبات شامل نخود، لوبیا، عدس، مغزها و دانه های روغنی، جگر، قارچ، موز، کلم بروکلی، سیب زمینی شیرین
• ویتامین B9 (فولات): سبزیجات با برگ سبز مانند بروکلی، اسفناج، غلات، گوشت، جگر، مارچوبه، لوبیا سفید، کاهو، زرده تخم مرغ، موز، قارچ
• ویتامین B12 (کوبالامین): گوشت گاو، ماهی، بره، غذاهای دریایی، پنیر، ماست، شیر و تخم مرغ
• ویتامین C: خانواده مرکبات، انبه، گوجه فرنگی، گل کلم، سیب زمینی، اسفناج، کلم، فلفل تند، توت فرنگی، کیوی، جگر، هندوانه، گریپ فروت
• ویتامین D: زرده تخم مرغ، قارچ، پنیر، جگر گاو، آب پرتقال، شیر سویا، شیر گاو، تن ماهی، جو دو سر، روغن جگر ماهی، ماست، ماهی ساردین و سالمون
• ویتامین E: روغن جوانه گندم، آووکادو، بادام، تخمه آفتابگردان، اسفناج، کره بادام زمینی، زردآلو خشک شده، کیوی و فندق
• ویتامین K: اسفناج، گل کلم، شلغم، شاهی، روغن سویا، روغن جگر ماهی، جعفری، زرده تخم مرغ، کاهو، گوجه فرنگی، مارچوبه، کرفس، لوبیا سبز، نخود فرنگی پخته شده، کلم (البته نیمی از این ویتامین توسط باکتری های روده انسان ساخته می شوند).

علت کم خونی می‌تواند به دلایل مختلفی باشد که یکی از علل شایع آن کمبود آهن است. در حقیقت آهن نقش حیاتی در ایجاد هموگلوبین دارد و کمبود آن قادر است باعث کاهش تشکیل سلول‌های قرمز شود. علل دیگر کم خونی می‌تواند حاوی کمبود ویتامین  B12، از بین رفتن خون فراوان و غیره باشد. همچنین در برخی موارد، بدن قادر به جذب و استفاده از ویتامین B12  نیست که این بیماری رخ می‌دهد. این شرایط معروف به فقدان ویتامین B12 می‌باشد که به مرور زمان موجب ایجاد بیماری کم خونی می‌شود.

همچنین از دلایل دیگر علت کم خونی برخی بیماری‌های مزمن مانند سرطان، بیماری کلیوی، بیماری‌های قلبی و غیره هستند که موجب ایجاد کم خونی خواهند شد. این بیماری‌ها معمولا سبب انهدام سلول‌های خونی می‌شوند و تولید هموگلوبین را کاهش می‌دهند. علاوه بر موارد ذکر شده خونریزی ناشی از زخم، عمل جراحی، عوارض داروها و غیره نیز می توانند به کم خونی منجر شوند. در صورت از دست دادن خون بیش از حد، بدن قادر به تولید هموگلوبین برای جبران خونریزی نخواهد بود. در نهایت اکثر افراد به دلایل ژنتیکی به کم خونی گرفتار می‌شوند. برخی از این افراد ممکن است تولید هموگلوبین کمتری داشته باشند یا سلول‌های خونی آن‌ها زودتر از حد نرمال تخریب شوند.