دسته بندی ها: مراقبتی

icu چیست؟ بخش مراقبت های ویژه مختص چه بیمارانی هست ؟

در مورد بخش icu چه می دانید؟ این کلمه مخفف عبارت Intensive Care Unit به معنی بخش مراقبت های ویژه می باشد. بخش آی سی یو از بخش های تخصصی هر بیمارستان محسوب می شود. افرادی که وضعیت بیماری وخیمی دارند، برای درمان و نظارت دقیق به بخش آی سی یو منتقل می شوند. از این رو پرسنل این بخش از متخصصان آموزش دیده ویژه کار هستند. همچنین برای بررسی وضعیت بیماران بخش مراقبت های ویژه تجهیزات نظارتی پیشرفته وجود دارد. چنانچه می خواهید اطلاعات بیشتری در مورد این بخش کسب کنید، تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.  

چه زمانی بیماران در بخش icu بستری می شوند؟

درمان و مراقبت از بیماران در بخش icu بسیار مهم است. افرادی که به شدت بیمار هستند و یا اوضاع خوبی ندارند، در بخش آی سی یو بستری می شوند تا نظارت بر وضعیت آنها با دقت بیشتری انجام شود. به عنوان مثال، بیمارانی که عمل جراحی داشته اند، بستری در بخش icu برای آنها ضروریست؛ چرا که مراقبت های ویژه می تواند به بهبودی حال آنها کمک کند. لازم است بدانید که افراد بستری شده در بخش مراقبت های ویژه معمولاً در یک یا چند ارگان بدن خود مشکل دارند. به طور کلی، موقعیت های زیادی وجود دارد که افراد به بستری در بخش آی سی یو احتیاج پیدا می کنند. برخی از رایج ترین دلایل بستری در بخش مراقبت های ویژه شامل موارد زیر می باشد:

  • تصادفات جدی (مثل تصادفات جاده ای) و یا مواردی که به سر بیمار آسیب شدیدی وارد می کند، باعث می شود بیمار به بستری شدن در این بخش احتیاج پیدا کند. ناگفته نماند افرادی که سقوط جدی از ارتفاع داشته اند و یا حتی سوختگی شدیدی را تجربه کرده اند نیز باید در بخش icu بستری شوند.
  • افرادی که به بیماری های کوتاه مدت اما جدی همچون سکته مغزی و یا حمله قلبی دچار شده اند.
  • افرادی که به عفونت های جدی و شدید همچون سپسیس و یا پنومونی مبتلا شده اند.
  • افرادی که جراحی های سنگین و بزرگ داشته اند. بستری شدن در بخش icu بخشی از روند بهبودی این بیماران باشد.

بخش مراقبت های ویژه چه مواردی را شامل می شود؟

پیش از هر چیز لازم است بدانید که بیماران بستری شده در بخش icu توسط تیمی از پرستاران مراقبت می شوند. ناگفته نماند که این بیماران توسط لوله ها، سیم ها و کابل های مخصوص به تجهیزات بخش متصل می شوند. معمولاً هر یک یا دو بیمار بستری شده در بخش مراقبت های ویژه توسط یک پرستار نظارت می شوند. این بیماران داروهای مسکن و آرام بخش مصرف می کنند که اغلب موجب خواب آلودگی بیمار می شوند. به همین خاطر ممکن است برخی از این تجهیزات برای بیماران آزاردهنده باشند. تجهیزات بخش مراقبت های ویژه تا زمان بهبود عملکرد بدن بیماران مورد استفاده قرار می گیرند و برخی از آنها عبارتند از:

  • ونتیلاتور: دستگاهی است که به تنفس بیماران بخش آی سی یو کمک می کند. از طریق این دستگاه لوله ای در دهان، بینی یا گلوی بیمار قرار می گیرد.
  • تجهیزات مانیتورینگ: عملکردهای مهم بدن مثل ضربان قلب، فشار خون و سطح اکسیژن خون توسط تجهیزات مانیتورینگ اندازه گیری و بررسی می شوند.
  • لوله ها و پمپ های IV: برای تامین مایعات، تغذیه و داروی بیمارانی که در بخش icu بستری هستند از لوله های وریدی استفاده می شود.
  • درن ها و کاتترها: برای از بین بردن هرگونه تجمع خون و یا مایع از بدن از لوله هایی به نام درن استفاده می شود. همچنین برای تخلیه ادرار این بیماران از لوله های نازکی به نام کاتتر استفاده می گردد.

ملاقات بیماران در بخش icu به چه صورت است؟

بد نیست بدانید که بخش icu مکانی طاقت فرسا برای بیماران و همراهان آنها به نظر می رسد. با این حال ساعت ملاقات بیماران بخش آی سی یو بسیار انعطاف پذیر است؛ البته ممکن است در برخی موارد ملاقات توصیه نشود. همچنین ممکن است تعداد افراد مجاز برای ملاقات بیمار در بخش مراقبت های ویژه محدود باشد. از این رو بهتر است پیش از مراجعه به بیمارستان، از زمان ملاقات اطمینان حاصل کنید. به خاطر داشته باشید که پیش از ورود به بخش آی سی یو برای ملاقات بیمار دست های خود را به خوبی ضدعفونی کنید. این موضوع هنگام خروج از بخش نیز صدق می کند. بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه ممکن است علاوه بر خواب آلودگی، کمی متورم به نظر برسند. همچنین آسیب هایی مثل کبودی و یا زخم در این بیماران کاملاً طبیعیست. همچنین ممکن است از تجهیزات بیمار صدای هشدار یا آلارم بشنوید که در این صورت می توانید از پرستاران بخش کمک بگیرید.  

ریکاوری بخش آی سی یو

زمانی که بیماری بستری شده در بخش icu دیگر به مراقبت های ویژه ای نیاز نداشت، می تواند به بخش دیگر منتقل شود و فرایند درمان خود را در آن بخش ادامه دهد. به طور کلی مدت زمان بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه به شرایط بیمار بستگی دارد. برخی افراد ممکن است پس از چند روز ماندن در آی سی یو از آن بخش مرخص شوند؛ اما برخی دیگر ممکن است احتیاج داشته باشند تا چندین ماه در آن بخش بمانند. متاسفانه در برخی موارد ممکن است وضعیت بیمار در بخش مراقبت های ویژه به مراتب وخیم تر شود. با این حال، بسیاری از افراد پس از ترخیص از بخش آی سی یو بهبودی خوبی خواهند داشت. خستگی مفرط، افسردگی، اضطراب، کاهش اشتها، کمبود انرژی و کاهش وزن از مشکلات رایج پس از ترک این بخش محسوب می شوند.  

کلام آخر

لمس بیماران بستری شده در بخش icu توسط همراهان مانعی ندارد. شما می توانید هنگام ملاقات با بیمار خود صحبت کرده و به او آرامش دهید. ممکن است در برخی موارد ممکن است پاسخی از بیمار دریافت نکنید؛ اما صدای شما را به خوبی تشخیص می دهند. بنابراین نگران این موضوع نباشید. در صورتی که می خواهید وسیله ای (مانند کتاب یا روزنامه) به بیمار خود بدهید، با کارکنان بخش آی سی یو هماهنگ کنید تا مانعی وجود نداشته باشد. معمولاً پزشک آی سی یو با در نظر گرفتن شرایط بیمار در مورد بستری او در این بخش تصمیم گیری می کند.

10 بیماری‌های واگیر مهم در 2024

در دنیای پرشتاب امروز، بیماری‌های واگیر همچنان تهدیدی جدی برای سلامت انسان‌ها محسوب می‌شوند. در این مقاله، به بررسی 10 بیماری‌های واگیر مهم و خطرناک پرداخته و راهکارهای پیشگیری و کنترل هر یک را به طور خلاصه شرح خواهیم داد. رعایت بهداشت فردی و اجتماعی، به عنوان اولین قدم در پیشگیری از بیماری‌های واگیر، از اهمیت بالایی برخوردار است. شناخت این بیماری‌ها، به ما کمک می‌کند تا با علائم و نحوه انتقال آنها بیشتر آشنا شده و اقدامات لازم برای جلوگیری از ابتلا و انتشار آنها را انجام دهیم.

آیا تا به حال به این سوال فکر کرده‌اید که چه بیماری‌های واگیری بیشترین شیوع را دارند و چگونه می‌توان از آنها پیشگیری کرد؟

در این مقاله، با ارائه اطلاعات علمی و معتبر، شما را با  بیماری‌های واگیر مهم در سال 2024، راه‌های انتقال و راهکار‌های پیشگیری و کنترل موثر آنها آشنا خواهیم کرد.

آشنایی با 10 بیماری‌های واگیردار خطرناک

بیماری‌های واگیر همچنان به عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های سلامت عمومی در دنیا مطرح هستند. این بیماری‌ها از طریق عوامل مختلفی مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها به انسان منتقل می‌شوند.

در این بخش، به معرفی 10 بیماری‌های‌ واگیردار مهم که در سال‌های اخیر، به خصوص در سال‌های 2023 و 2024، بیشترین آمار شیوع و ابتلا را داشته‌اند، می‌پردازیم. شناخت این بیماری‌ها و راهکار‌های پیشگیری و کنترل موثر آنها از اهمیت بالایی برخوردار بوده و می‌تواند به حفظ سلامت شما و اطرافیانتان کمک کند.

1. کووید 19

معرفی: بیماری تنفسی- ویروسی که توسط ویروس SARS-CoV-2 ایجاد می‌شود. این ویروس از طریق قطرات تنفسی آلوده که هنگام سرفه، عطسه یا صحبت کردن فرد بیمار در هوا منتشر می‌شوند، به افراد دیگر سرایت می‌کند. علائم کووید-19 شامل تب، سرفه (معمولاً سرفه خشک)، خستگی، تنگی نفس، درد عضلانی، سردرد، گلودرد، از دست دادن حس بویایی و … است.

پیشگیری و کنترل: واکسیناسیون، که شامل تزریق دو یا سه نوبت واکسن در فواصل زمانی مشخص است، یکی از موثرترین راه‌های پیشگیری از کووید-19 است. سایر اقدامات پیشگیرانه شامل شستشوی مرتب دست‌ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی‌کننده دست، استفاده از ماسک در مکان‌های عمومی و شلوغ، حفظ فاصله فیزیکی حداقل 1.5 متر از افراد بیمار و … می‌شوند.

2. آنفولانزا

معرفی: یکی از این بیماری‌های واگیردار خطرناک که توسط ویروس‌های آنفولانزا A و B ایجاد می‌شود. این ویروس‌ها از طریق سرفه، عطسه یا صحبت کردن فرد بیمار در هوا منتشر شده و به افراد دیگر سرایت می‌کنند. علائم آنفولانزا شامل تب ناگهانی، سرفه (معمولاً سرفه خشک)، گلودرد، درد عضلانی، خستگی، سردرد، لرز و … است.

پیشگیری و کنترل: واکسیناسیون سالانه آنفولانزا بهترین راه پیشگیری از این بیماری است. واکسن آنفولانزا به بدن کمک می‌کند تا آنتی‌بادی‌هایی را برای مقابله با ویروس‌های آنفولانزا تولید کند. سایر اقدامات موثر شامل شستشوی مرتب دست‌ها با آب و صابون یا استفاده از ضدعفونی‌کننده دست، استفاده از ماسک و … می‌شود.

3. سل

معرفی: بیماری عفونی ناشی از باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس که به ریه‌ها حمله می‌کند. این باکتری می‌تواند از طریق هوا و از طریق تنفس هنگام سرفه، عطسه یا صحبت کردن فرد بیمار منتشر می‌شوند. علائم سل ریوی شامل سرفه‌های خلط دار خونی به مدت بیش از سه هفته، تب، تعریق شبانه، کاهش وزن، خستگی و تنگی نفس است.

پیشگیری و کنترل: واکسن BCG که به طور معمول در دوران کودکی تزریق می‌شود، می‌تواند از ابتلا به سل شدید در کودکان جلوگیری کند. سایر اقدامات پیشگیرانه عبارتند از: شناسایی و درمان افراد مبتلا به سل فعال، استفاده از ماسک، تهویه مناسب در محل زندگی و … .

4. ایدز HIV/AIDS

معرفی: بیماری عفونی ناشی از ویروس HIV که به سیستم ایمنی بدن حمله کرده و همیشه به عنوان یکی از رایج ترین بیماری‌های واگیردار کشنده در دنیا محسوب می‌شود. این بیماری می‌تواند از طریق رابطه جنسی محافظت نشده، به اشتراک گذاشتن سوزن‌های آلوده و از طریق مادر به کودک حین بارداری، زایمان یا شیردهی منتقل شود. علائم آن شامل ضعف سیستم ایمنی، عفونت‌های مکرر، کاهش وزن و در مراحل پیشرفته، مرگ است.

پیشگیری و کنترل: هیچ راهی برای درمان قطعی HIV وجود ندارد، اما با استفاده از داروهای ضد ویروسی می‌توان بیماری را کنترل کرده و طول عمر افراد مبتلا را به طور قابل توجهی افزایش داد. استفاده از کاندوم، عدم تزریق مشترک و درمان‌های ضد ویروسی از روش‌های پیشگیری و کنترل موثر این بیماری هستند.

5. هپاتیت B

معرفی: بیماری کبدی ناشی از ویروس HBV که می‌تواند منجر به سیروز کبدی و سرطان کبد شود. علائم هپاتیت B در مراحل اولیه ممکن است خفیف و شبیه آنفولانزا بوده و شامل خستگی، حالت تهوع، استفراغ، درد شکم و زردی پوست و چشم باشد.

پیشگیری و کنترل: واکسن هپاتیت B بسیار موثر و ایمن است و می‌تواند از افراد در برابر عفونت محافظت کند. سایر اقدامات پیشگیرانه برای هپاتیت B عبارتند از : پرهیز از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند تیغ ریش‌تراشی و … .

6. هپاتیت C

معرفی: بیماری کبدی ناشی از ویروس HCV که می‌تواند منجر به سیروز کبدی و سرطان کبد شود. این ویروس عمدتاً از طریق تماس با خون کثیف، به خصوص از طریق به اشتراک گذاشتن سوزن‌های آلوده، منتقل می‌شود. علائم آن نیز شامل خستگی، حالت تهوع، استفراغ، درد شکم و در مراحل پیشرفته، ورم پاها و شکم است.

پیشگیری و کنترل: استفاده از کاندوم، پرهیز از به اشتراک گذاشتن وسایل شخصی مانند تیغ و عدم تزریق مشترک از روش‌های پیشگیری از وقوع این بیماری محسوب می‌شوند.

7. مالاریا

معرفی: بیماری انگلی ناشی از پشه‌های آلوده که علائمی مانند تب، لرز، تعریق، درد عضلانی و کم خونی را به همراه دارد.

پیشگیری و کنترل: این روش‌ها معمولا شامل استفاده از پشه بند در صورت خوابیدن در فضای باز، استفاده از داروهای ضد مالاریا و از بین بردن محل‌های تجمع پشه، می‌شوند.

8. تب دنگی

معرفی: بیماری ویروسی ناشی از پشه‌های آلوده که علائمی مانند تب بالا، سردرد شدید، درد عضلانی و درد مفاصل را به دنبال خواهد داشت.

پیشگیری و کنترل: استفاده از پشه بند، استفاده از داروهای ضد درد و از بین بردن محل‌های تجمع پشه‌های خطرناک، از روش‌های پیشگیری از این بیماری به شمار می‌روند.

9. سرخک

معرفی: بیماری ویروسی بسیار مسری که از طریق تنفس یا تماس با ترشحات تنفسی افراد آلوده منتقل می‌شود. علائم سرخک شامل تب بالا، سرفه، آبریزش بینی، قرمزی چشم و بثورات پوستی قرمز و خارش‌دار است که معمولاً از صورت شروع شده و به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابد.

پیشگیری و کنترل: واکسیناسیون MMR در دوران کودکی بهترین راه پیشگیری از سرخک است. همچنین، پرهیز از تماس با افراد بیمار و شستشوی مرتب دست‌ها از دیگر راه‌های پیشگیری از این بیماری هستند.

10. آبله مرغان

معرفی: یکی از رایج ترین بیماری‌های واگیر ویروسی که از طریق تنفس یا تماس با ضایعات پوستی افراد آلوده منتقل می‌شود. علائم آبله مرغان شامل تب، خستگی، سردرد، بثورات پوستی قرمز و خارش‌دار است که به تدریج تبدیل به تاول‌های پر از مایع می‌شوند. این تاول‌ها پس از خشک شدن، پوسته می‌بندند و می‌افتند.

پیشگیری و کنترل: واکسیناسیون آبله مرغان در دوران کودکی بهترین راه پیشگیری از این بیماری است.

پوکی استخوان در سالمندان، از پیشگیری تا درمان

پوکی استخوان در سالمندان بی‌شک یکی از مشکلات مهمی است که زندگی این افراد را تا حد خیلی زیادی مختل می‌کند. در واقع یکی از مهم‌ترین عللی که سبب زمین‌گیری و خانه‌نشین شدن سالمندان می‌شود، همین معضل پوکی استخوان است.

پوکی استخوان در افراد سالمند، بیماری مزمن و پیشرونده‌ای است که سبب می‌شود، استخوان این افراد نازک‌تر و کم ‌تراکم‌تر شود. همین مسئله باعث می‌شود که دامنه‌ی حرکتی استخوان‌ها کمتر شده و استخوان‌ها به مرور بشکنند. معمولا افراد زمانی از این بیماری با خبر می‌شوند که به مرحله شکستگی استخوان می‌رسد و کار از کار می‌گذرد. با این همه، در این مقاله قرار است شما را با مبحث پوکی استخوان، راه‌های پیشگیری پوکی استخوان در سالمندان و درمان آن بیشتر آشنا کنیم. امید است که با خواندن این مطلب، بتوانید در مسیر بهبود این بیماری گام بردارید.

پوکی استخوان چگونه ایجاد می‌شود؟

بافت استخوانی بدن انسان مانند سایر بافت‌های بدن، دارای سلول‌های زنده است. این سلول‌ها مدام درحال ترمیم و جایگزینی هستند. با این حال، زمانی که افراد از سن 35 سالگی عبور می‌کنند، سرعت و آهنگ جایگزینی سلول‌های استخوانی کاهش می‌یابد. این روند، زمانی که افراد به سن 50 سالگی می‌رسند، علی‌الخصوص با مسئله یائسگی در زنان، بسیار ضعیف می‌شود. با جایگزین نشدن سلول‌های جدید، بافت استخوانی روبه زوال می‎‌رود و روز به روز، شکل نازک‌تر و ضعیف‌تری می‌گیرد.

در نتیجه، بیماری پوکی استخوان در میان سالمندان اتفاق می‌افتد و به این خاطر، بافت استخوان به مرور روبه فرسایش می‎رود. در آخر کار به جایی می‌رسد که استخوان تحمل وزن بدن را ندارد و با کوچک‌ترین فشاری دچار شکستگی می‌شود. 

برای درمان پوکی استخوان چه باید کرد؟

برای درمان مشکل پوکی استخوان، بسیار مهم است که ابتدا به پزشک مربوطه مراجعه شود. پزشک معمولا در قدم اول، آزمایش تراکم استخوان را برای سالمند تجویز می‌کند تا میزان پیشروی بیماری و وضعیت استخوان را مشخص کند. در ادامه با توجه به شرایط، درمانی را برای کند شدن پروسه‌ی زوال بافت استخوان و تقویت آن طراحی می‌کند.

در ادامه‌ی این مطلب رایج‌ترین درمان‌های پوکی استخوان در میان افراد پیر را بررسی خواهیم کرد.

ورزش‌درمانی، معجزه‌ای برای تقویت بافت استخوان در سالمندان

یکی از درمان‌های اصلی و مهمی که در اکثر برنامه‌های درمان بیماری پوکی وجود دارد، ورزش است. انجام ورزش‌های منظم و روزانه در قدم اول، عضلات، ماهیچه‎ها، تاندون‌ها و علی‌الخصوص بافت استخوانی پا را تقویت می‌کند.

درمانگر معمولا در ادامه، ورزش‌های مخصوصی به منظور حفظ بهتر تعادل و تحمل وزن بدن را به بیمار آموزش می‌دهد. این ورزش‌ها می‌تواند طیف گسترده‌ای از تمارین یوگا، پیاده‌روی، پیلاتس، تای‌چی و… را دربر بگیرد. البته لازم به ذکر است که انجام این تمارین باید با کمترین فشار بر بدن انجام شود. از این‌رو، زمانی که اوضاع وخیم است، خوب است فیزیوتراپیست حرکات ورزشی را به فرد بدهد.

مصرف مکمل‌ها و مواد معدنی، جان تازه‌ای به بیمار خواهد بخشید!

یکی از مسائلی که سبب تسریع روند پوکی استخوان در سالمندان می‌شود، کمبود مواد معدنی، مکمل‌ها و ویتامین‌ها است. معمولا زمانی که ذخیره‌ی این مواد معدنی در بدن کم شود، فرآیند بازسازی و ترمیم استخوان کاهش می‌یابد. معمولا با افزایش سن نیز، ساخت این مواد معدنی در بدن خودبه‌خود کمتر می‌شود و همین امر سبب تسریع روند پوکی می‌شود. از این‌رو مهم است که با مصرف این مواد معدنی به مقدار نیاز، از گسترش بیماری پوکی جلوگیری کنیم.

ویتامینD و کلسیم، دو ماده‌ی معدنی مهمی هستند که به شدت در روند پوکی استخوان تاثیر دارند. از این‌رو مصرف قرص‌های کلسیم و ویتامینD تحت نظارت پزشک، بسیار به درمان کمک می‌کند.

دارو درمانی پیشرفته برای پوکی استخوان

زمانی که پوکی استخوان به مرحله‌ی حادی رسیده باشد، نیاز است که دست به درمان پیشرفته‌تر زد. در این مرحله، پزشک با توجه به وضعیت بیماری، نوع داروی مورد نیاز را مشخص می‌کند. این دارودرمانی شامل طیف گسترده‌ای چون هورمون درمانی (استروژن یا تستوسترون و…) تا آنالوگ‌های هورمون پاراتیروئید و… می‌شود. این پروسه‌ی درمانی می‌تواند از خوردن قرص‌های مربوطه تا تزریق دارو به ناحیه موردنظر باشد.

راهکارهایی برای پیشگیری پوکی استخوان در سالمندان

برای پیشگیری از پوکی نیاز است که در درجه‌ی اول، ریسک‌فاکتورهای این بیماری شناسایی شود. سپس سعی شود که این ریسک‌فاکتورها را به حداقل برسانیم. در ادامه بهترین راهکارها برای جلوگیری از بیماری را شرح خواهیم داد.

  • داشتن رژیم غذایی با کلسیم کافی، اولین قدم پیشگیری از پوکی استخوان

داشتن یک رژیم غذایی کامل و سرشار از کلسیم، راز داشتن استخوان‌هایی سالم است. اگر کلسیم به مقدار کافی از طریق غذا جذب نشود، بدن مجبور است که از ذخایر کلسیم خود استفاده کند. در نتیجه، این امر به تحلیل رفتن استخوان‌ها منجر خواهد شد. علاوه‌بر کلسیم، مصرف به اندازه‌ی ویتامینD نیز مهم است، زیرا این ویتامین به جذب بهتر کلسیم کمک می‌کند. مصرف غذاهایی مانند ماهی، تخم‌مرغ که ذخایر غنی ویتامینD محسوب می‌شوند، بسیار توصیه می‌شود.

  • انتخاب یک سبک زندگی سالم، باعث بهبود وضعیت استخوان‌ها خواهد شد

طبق تحقیقات علم پزشکی، داشتن یک سبک زندگی ناسالم می‌تواند باعث تسریع پوکی استخوان در سالمندان شود. طبق شواهد، مصرف بیش از حد قهوه و مواد کافئین‌دار، الکل، نوشابه و سیگار می‌تواند جذب کلسیم را کاهش دهد. همچنین باعث تضیف تراکم استخوان‌ها شود. پس اگر قصد اتخاذ یک سبک زندگی سالم را دارید، این موارد را جدا محدود کنید!

به‌علاوه گنجاندن نرمش‌های سبک، پیاده‌روی در روتین روزانه، بافت استخوان‌ها را تقویت می‌کند. قرار گرفتن برای دقایقی در معرض آفتاب نیز می‌تواند به جذب ویتامینD کمک کند. از این‌رو خوب است که این موارد را در سبک زندگی‌مان لحاظ کنیم.

  • جلوگیری از وارد شدن فشار بر استخوان‌ها راز پیشگیری از پوکی استخوان است

یکی از دلایل مهم پوکی استخوان در افراد سالمند، وارد شدن فشار زیاد بر استخوان است. اکثر این افراد در گذشته، به فعالیت‌های فشارآور و سنگین مشغول بوده‌اند. البته ممکن است که در سالمندی نیز هنوز احتیاط‌های لازم را انجام ندهند!

برای پیشگیری از بیماری پوکی، نیاز است که افراد از همان سنین پایین مراقب فعالیت‌هایشان باشند. برای مثال، اگر فرد می‌خواهد چیز سنگینی را بلند کند، از اهرم‌های کمکی استفاده کند. اگر فرد سالمند است نیز، باید حواسش باشد که از انجام فعالیت‌های سنگین چون دو جدا بپرهیزد. همچنین برای حرکت از وسایل مفیدی چون عصا و واکر کمک بگیرد.

از فواید تا عوارض آمپول نوروبیون + جامع ترین اطلاعات

آمپول نوروبیون یک نوع داروی تزریقی است که حاوی ویتامین‌ های گروه ب، به خصوص ویتامین ب۱ (تیامین)، ویتامین ب۶ (پیریدوکسین) و ویتامین ب۱۲ (سیانوکوبالامین) می ‌باشد. این ویتامین ‌ها در عملکرد سیستم عصبی و سلامت عمومی بدن نقش مهمی دارند.

آمپول نوروبیون معمولاً برای درمان کمبود ویتامین ب۱۲ (به دلیل بیماری‌ هایی مانند کم‌ خونی مگالوبلاستیک) و همچنین در برخی موارد اختلالات عصبی مانند روان پریشی و نوروپاتی استفاده می ‌شود. این دارو توسط پزشک تجویز می ‌گردد و باید تحت نظر و راهنمایی او استفاده شود.

موارد استفاده، دوز و روش تزریق آمپول نوروبیون به صورت دقیق توسط پزشک تعیین می ‌شود. بنابر این، قبل از استفاده از آمپول نوروبیون، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید تا در مورد وضعیت شما و نیاز های درمانی خودتان اطلاعات دقیقی دریافت نمایید.

آیا آمپول نوروبیون دارای عوارض جانبی خاصی است؟

آمپول نوروبیون معمولاً به خوبی تحمل می‌ شود و عوارض جانبی جدی ندارد. با این حال، در برخی افراد ممکن است عوارض جانبی کمی رخ دهد. مهمترین عوارض جانبی آمپول نوروبیون عبارتند از:

  • درد و تحلیل در محل تزریق: ممکن است بعد از تزریق آمپول درد یا تحلیل موقتی در محل تزریق احساس شود. این عارضه معمولاً طبیعی است و به طور معمول خود به خود بهبود می ‌یابد.
  • حساسیت و واکنش آلرژیک: در برخی افراد ممکن است واکنش ‌های آلرژیک نسبتاً نادری نسبت به آمپول نوروبیون رخ دهد. این واکنش ‌ها می ‌توانند شامل آبریزش، خارش، قرمزی و تورم محل تزریق، تنگی نفس و درد در قفسه سینه باشند. در صورت بروز هرگونه واکنش آلرژیک، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.
  • افزایش سطح ویتامین B6: مصرف طولانی مدت و بیش از حد ویتامین B6 ممکن است منجر به افزایش سطح این ویتامین در بدن شود. این ممکن است علائمی مانند درد عضلانی، تشنج، عصبانیت و اختلالات شناختی را به همراه داشته باشد. بنابر این، توصیه می ‌شود آمپول نوروبیون را با دستور پزشک مصرف کنید و از دز آن تجاوز نکنید.

فواید نوروبیون

آمپول نوروبیون (Neurobion) یک ترکیب ویتامینی است که شامل ویتامین ‌های گروه B، به خصوص ویتامین B1 (تیامین)، ویتامین B6 (پیریدوکسین) و ویتامین B12 (سیانوکوبالامین) می‌ باشد. این ویتامین‌ ها در عملکرد سیستم عصبی و سلامت عمومی بدن نقش مهمی دارند و از طریق مکمل ‌های مختلفی مانند نوروبیون در دسترس هستند.

در زیر فواید اصلی استفاده از آمپول نوروبیون را برای سلامت عمومی بدن و سیستم عصبی آورده‌ ایم:

  • حفظ سلامت سیستم عصبی: ویتامین های B1، B6 و B12 در عملکرد بهینه سیستم عصبی بسیار حائز اهمیت هستند. آنها در تولید و عملکرد نوروترانسمیتر ها (پیام‌ رسان‌ های عصبی)، حفظ سلامت سلول‌ های عصبی و بهبود عملکرد عصبی مؤثر می باشند.
  • افزایش سطح انرژی: مصرف آمپول نوروبیون می ‌تواند سطح انرژی بدن را افزایش داده و کمک به کاهش خستگی و خواب آلودگی نماید. ویتامین ‌های گروه B در متابولیسم انرژی نقش مهمی داشته و در فرآیند های تبدیل غذا به انرژی مشارکت دارند.
  • حفظ سلامت پوست، مو و ناخن‌ ها: ویتامین های B6 و B12 در حفظ سلامت پوست، مو و ناخن‌ ها نقش مؤثری دارند. آنها در تقویت ساختار و رشد بافت ‌های پوستی و مویی مشارکت داشته و ممکن است به بهبود وضعیت پوست و مو کمک کنند.
  • حفظ سلامت قلب و عروق: ویتامین های B6 و B12 می ‌توانند در حفظ سلامت قلب و عروق نقش مؤثری داشته باشند. آنها به حفظ سطح سالم هوموسیستئین (یک ماده مرتبط با بیماری‌ های قلبی) کمک می‌ نمایند و بهبود عملکرد سیستم عروقی را تسهیل می ‌کنند.

مهم است بدانید که هر فرد و شرایط تندرستی ممکن است نیاز های متفاوتی به ویتامین ‌ها داشته باشد. بنابر این، قبل از مصرف نوروبیون یا هر مکمل دیگر، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

فایده نوروبیون برای سلامت بدن

 در ادامه، چند فایده دیگر از مصرف آمپول نوروبیون را برای سلامت بدن بیان می‌ کنیم:

  • حفظ سلامت سیستم عصبی مرکزی: ویتامین B1 (تیامین) که در نوروبیون موجود می باشد، برای حفظ سلامت سیستم عصبی مرکزی بسیار حائز اهمیت است. این ویتامین در تولید انرژی مورد نیاز برای عصب ‌ها و عملکرد بهینه آنها نقش دارد.
  • حمایت از سلامت مغز: ویتامین B6 (پیریدوکسین) که در نوروبیون حضور دارد، در تولید نوروترانسمیتر ها (پیام ‌رسان‌ های عصبی) مهم می باشد. این نوروترانسمیتر ها برای حمایت از سلامت مغز، تقویت حافظه و تمرکز و کنترل عواطف و خلق و خوی بهینه است.
  • موثر بر عملکرد عضلات: ویتامین B12 (سیانوکوبالامین) که در نوروبیون وجود دارد، برای عملکرد بهینه عضلات بدن ضروری است. این ویتامین در تولید سلول ‌های خونی و حفظ سلامت نخاعی و عصبی مهم می باشد.
  • حفظ سلامت سیستم ایمنی: ویتامین های B6 و B12 که در نوروبیون وجود داشته، و در حفظ و بهبود سیستم ایمنی بدن نقش دارند. این ویتامین ‌ها می ‌توانند در تقویت سیستم ایمنی و مبارزه با عفونت ‌ها و بیماری‌ ها مفید باشند.
  • کمک به کاهش علائم استرس: ویتامین ‌های گروه B، به ویژه ویتامین B5 (پانتوتنیک اسید) که در نوروبیون وجود دارد، می ‌توانند در کاهش علائم استرس و اضطراب مفید باشند. آنها بهبود روند استرس و تنظیم سطح هورمون ‌های استرس مانند کورتیزول را تسهیل می‌ کنند.

آیا نوروبیون برای همه افراد مناسب است یا برخی از افراد نباید آن را مصرف کنند؟

عموماً، آمپول نوروبیون به عنوان یک مکمل ویتامینی ایمن و مؤثر در نظر گرفته می ‌شود. با این حال، در برخی موارد، مصرف آمپول نوروبیون ممکن است توصیه نشود یا نیاز به مشورت پزشک داشته باشد. در زیر شرایطی را بررسی می‌کنیم که در آنها نوروبیون باید با احتیاط مصرف شود یا افراد باید از مصرف آن خودداری کنند:

1. آلرژی: اگر حساسیت یا آلرژی به هر یک از مواد موجود در آمپول نوروبیون دارید، باید از مصرف آن خودداری کنید. قبل از استفاده، مطمئن شوید که با تشکیلات محصول آشنا هستید و هیچگونه حساسیتی وجود ندارد.

2. بیماری ‌های خاص: در برخی بیماری ‌ها و شرایط تندرستی خاص، مصرف نوروبیون با مشورت پزشک توصیه می ‌شود. به عنوان مثال:

   – بیماری های کلیوی: آمپول نوروبیون در بیماران مبتلا به بیماری های کلیوی شدید، باید با احتیاط مصرف شود، زیرا بعضی ویتامین های B قابل انباشت در بیماران کلیوی هستند و ممکن است عوارض جانبی داشته باشند.

   – بیماری های مرتبط با جذب ویتامین B12: در برخی شرایط که منجر به کاهش جذب ویتامین B12 در بدن می ‌شود، مصرف نوروبیون احتمالا موثر نیست.

   – دیابت: آمپول نوروبیون حاوی ویتامین B6 است که در بعضی موارد می ‌تواند تأثیری بر سطح قند خون داشته باشد. در صورت مبتلا بودن به دیابت، قبل از مصرف نوروبیون باید با پزشک خود مشورت کنید.

   – بارداری و شیردهی: در دوران بارداری و شیردهی، قبل از مصرف آمپول نوروبیون و سایر مکمل‌ ها، توصیه می ‌شود با پزشک خود مشورت کنید، زیرا نیاز ها و محدودیت ‌های خاصی در این دوران وجود دارد.

3. تداخل با دارو ها: آمپول نوروبیون ممکن است با برخی از دارو ها تداخل داشته باشد. بنابر این، اگر دارو های دیگری مصرف می ‌کنید، بهتر است با پزشک خود در مورد تداخلات ممکن بین نوروبیون و دارو ها مشورت نمایید.

راهنمای خواندن و تفسیر جواب آزمایش + تحلیل آن

خواندن آزمایش خون می ‌تواند به شیوه ‌ای موثر در تشخیص و درمان بیماری ‌ها کمک کند. با دقت به نتایج آزمایش خون، می ‌توانید اطلاعات مهمی از سلامتی خود به دست آورید. انواع آزمایش ‌های خون شامل فشار خون، گلوکز، کلسترول و غیره هستند که تفسیر صحیح آن ها از اهمیت بالایی برخوردار است.

راهنمایی ‌هایی برای بهبود تفسیر آزمایش خون و مراقبت ‌های ایمنی در جمع ‌آوری نمونه خون نیز بسیار اهمیت دارند. پیشنهاد می ‌شود همواره پس از انجام آزمایش خون، با پزشک خود مشورت کنید تا تفسیر دقیق‌ تری از نتایج دریافت کنید. این اقدام نه تنها به شناخت بهتر وضعیت سلامتی شما کمک می ‌کند، بلکه درمان ‌های موثرتری را نیز فراهم می ‌آورد.

آزمایش خون چیست؟

خون شما سرشار از سلول ها، آب، مواد مغذی و پروتئین است و یک خون گیری ساده می تواند به شما کمک کند تا از سلامت خود آگاهی پیدا کنید.

آزمایش خون نشان دهنده سلامتی است و نگرانی های بالقوه سلامتی را روشن می کند. پزشک شما ممکن است آزمایش خون را به صورت سالانه یا بیشتر برای پرونده پزشکی توصیه کند. آزمایش خون منظم به شما این امکان را می دهد که شاهد تغییرات سلامتی خود در طول زمان باشید، که می تواند بر انتخاب سبک زندگی شما تاثیر بگذارد.

تفسیر آزمایش خون پنل متابولیک جامع

پنل متابولیک جامع (CMP) یک آزمایش خون رایج است. بیومارکرهای آزمایش شده بینشی از سلامت متابولیک فرد یا توانایی بدن برای پردازش و استفاده از انرژی (غذایی) مصرفی ما ارائه دهند. این نشانگرهای زیستی می ‌توانند تصویری فوری از عملکرد کبد و کلیه، تعادل الکترولیت ‌ها و قند خون در میان سایر عملکردهای حیاتی ارائه دهند.

  • گلوکز: گلوکز منبع اصلی سوخت بدن است. این یک عامل مهم در سلامت کلی، طول عمر، فشار خون و کنترل وزن است. محدوده طبیعی برای گلوکز خون ناشتا 65-99 میلی گرم در دسی لیتر است.
  • الکترولیت ها: الکترولیت ها برای عملکرد بدن شما حیاتی هستند. سطح الکترولیت ها تحت تاثیر رژیم غذایی، چه هیدراته یا کم آبی و میزان الکترولیت های دفع شده توسط کلیه ها قرار می گیرد.
  • سدیم: بی نظمی در سطح سدیم ممکن است نشان دهنده کم آبی بدن، نمک زیاد یا مصرف برخی داروها یا اختلال در عملکرد کبد و کلیه باشد. در خواندن آزمایش خون، محدوده طبیعی سدیم خون باید 135-145 میلی مول در لیتر (mmol/L)باشد.
  • کلرید: رژیم غذایی سرشار از سدیم و برخی داروها ممکن است بر سطح کلرید شما تاثیر بگذارد. سطوح خارج از محدوده کلرید نیز می تواند نشان دهنده بیماری های خاصی مانند اختلالات کلیوی باشد. محدوده مرجع برای کلرید 98 تا 106 میلی مول در لیتر است.
  • پتاسیم: پتاسیم در تنظیم فشار خون، ضربان قلب، عملکرد کلیه، سطح کلسیم و مصرف انرژی در سلول‌ های عضلانی حیاتی است. در افراد فعال، سطوح بهینه پتاسیم با عملکرد استقامتی بهتر، استخوان ‌های قوی‌ تر و سطح کلسترول و گلوکز سالم ‌تر مرتبط است. در تحلیل آزمایش خون محدوده طبیعی پتاسیم بین 3.7 تا 5.2 mmol/L است.

تحلیل آزمایش خون عملکرد کلیه

CMP  همچنین شامل چندین نشانگر است که عملکرد کلیه را اندازه گیری می کند. این ها عبارت اند از:

  • کراتینین: این ماده زائدی است که ماهیچه ها به دلیل فعالیت های عادی روزانه تولید می کنند. کلیه های سالم به طور موثر کراتین را از خون فیلتر کرده و آن را دفع می کنند. سطوح غیر طبیعی این نشانگر می تواند نشان دهنده اختلال عملکرد کلیه باشد. در زمان خواندن آزمایش خون باید بدانید که سطح نرمال کراتینین برای مردان حدود 0.7 تا 0.3 میلی گرم در دسی لیتر و برای زنان 0.6 تا 1.1 میلی گرم در دسی لیتر است.
  • پروتئین کل: این نشانگر میزان پروتئین موجود در خون را آزمایش می کند. سطوح غیر طبیعی پروتئین خون می تواند نشان دهنده ناهنجاری های کلیوی یا کبدی، سوء تغذیه یا سوء جذب مواد مغذی حیاتی باشد. در تفسیر آزمایش خون سطح طبیعی پروتئین خون بین 6.0 تا 8.3 گرم در دسی لیتر است.
  • نیتروژن اوره خون (BUN): BUN یک آزمایش خون است که برای اندازه گیری مقدار یک ماده زائد از کلیه ها، نیتروژن اوره، انجام می شود. سطوح بالای BUN ممکن است نشان دهنده کم آبی یا انسداد مجاری ادراری باشد. سطوح نرمال معمولا بین 6 تا 20 میلی گرم در دسی لیتر است.

اندازه گیری عملکرد کبد

یک CMP همچنین چندین نشانگر را ارزیابی می کند که عملکرد کبد را نشان می دهد. برای تحلیل آزمایش خون عملکرد کبد باید به موارد زیر توجه داشته باشید:

  • بیلی روبین کل(RBC): بیلی روبین ماده جانبی تجزیه گلبول های قرمز قدیمی (RBC) است که از طریق کبد پردازش شده و از طریق روده دفع می شود. در حالی که مقداری بیلی روبین در خون طبیعی است، سطوح بالا یا پایین بیلی روبین می تواند نشان دهنده بیماری کبد، اختلالات خونی یا انسداد مجرای صفراوی یا کیسه صفرا باشد. در تحلیل آزمایش خون سطوح نرمال بیلی روبین باید بین 0.2 تا 1.9 میلی گرم در دسی لیتر باشد.
  • آسپارتات آمینوترانسفراز (AST): AST آنزیمی است که در کبد، قلب، بافت عضلانی و کلیه ها یافت می شود. این آنزیم به متابولیسم پروتئین ها کمک می کند. سطوح بالای AST در خون احتمالا نشان دهنده آسیب به بافت ها است، مانند آنچه در بافت های عضلانی پس از یک تمرین سخت دیده می شود. محدوده طبیعی آن 10 تا 34 IU/L است.
  • آلکالین فسفاتاز (ALP): ALP آنزیمی است که در کبد، استخوان ها، کلیه ها و دستگاه گوارش یافت می شود. سطوح غیر طبیعی این آنزیم ممکن است نشان دهنده شرایط مختلف سلامتی باشد. ممکن است برای تایید به آزمایش های خون دیگری نیاز داشته باشد. در خواندن آزمایش خون باید بدانید که محدوده طبیعی این آنزیم 44-47 IU/L است.
  • آلانین آمینوترانسفراز (ALT): ALT آنزیمی است که عمدتا در کبد (و همچنین برخی از ماهیچه های اسکلتی) یافت می شود. عملکرد اصلی ALT تبدیل گلوکز ذخیره شده به انرژی است. افزایش سطح ALT در خون ممکن است نشان دهنده آسیب سلول های کبدی یا عضلانی باشد. محدوده نرمال ALT 8-37 IU/L است.

نمونه های موجود در آزمایش شمارش کامل خون (CBC)

CBC  یا شمارش کامل خون، یک آزمایش خون برای بررسی کلی سلامت و ارزیابی شرایط سلامتی از جمله کم خونی و عفونت است که موارد زیر در آن بررسی می شود. در تحلیل آزمایش خون کامل به موارد زیر توجه کنید:

  • گلبول های قرمز (RBC): گلبول های قرمز به رسیدن اکسیژن را در کل بدن کمک می کنند. داشتن تعداد گلبول قرمز سالم برای بدن شما برای داشتن انرژی لازم برای عملکرد صحیح بسیار مهم است. محدوده طبیعی گلبول های قرمز بین 4.2 تا 5.9 میلیون سلول در میلی متر مکعب یا سی سی سی است.
  • گلبول ‌های سفید خون (WBCs): گلبول‌ های سفید به عنوان در برابر عفونت در سیستم ایمنی مبارزه می ‌کنند. همچنین می ‌توانند نشانگر التهاب در سراسر بدن باشند. داشتن تعداد گلبول های سفید خون در محدوده بهینه نشان دهنده سیستم ایمنی قوی و بهبود سلامت کلی است. محدوده طبیعی WBC بین 4300 تا 10800 سانتی متر است.
  • هموگلوبین: هموگلوبین پروتئینی است که در گلبول های قرمز خون یافت می شود و در رساندن اکسیژن از ریه ها به بقیه بدن نقش دارد. سطوح بهینه هموگلوبین با عملکرد بهتر در فعالیت های قدرتی و هوازی مرتبط است. سطح هموگلوبین بین مردان و زنان متفاوت است. در تفسیر آزمایش خون محدوده طبیعی برای Hgb برای مردان 13 تا 18 گرم در دسی لیتر و برای زنان 12 تا 16 گرم در دسی لیتر است.
  • هماتوکریت: هماتوکریت اندازه گیری درصد گلبول های قرمز خون است که در جریان خون در گردش هستند. این یکی دیگر از شاخص‌ های میزان اکسیژنی است که خون می ‌تواند انتقال دهد. همچنین سطوح بهینه نیز نشان می‌دهد که بدن شما اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت می‌کند. مردان به طور کلی سطوح بالاتری از هماتوکریت در مقایسه با زنان دارند. نتایج نرمال بین 36 تا 52 درصد متغیر است.
  • فریتین: فریتین پروتئینی است که آهن را ذخیره می کند و معیار دقیقی از وضعیت کلی آهن بدن ارائه می دهد. سطوح پایین فریتین ظرفیت بدن برای رساندن اکسیژن به سلول ‌ها و بافت ‌ها را کاهش می‌دهد. نشان‌دهنده این است که شما آهن کافی در رژیم غذایی دریافت نمی‌کنید تا نیازهای بدنتان را برآورده کنید. سطح طبیعی فریتین برای مردان بین 12 تا 300 نانوگرم در میلی لیتر و برای زنان12 تا 150 نانوگرم در میلی لیتر است.

خواندن آزمایش خون کلسترول (پنل چربی)

پنل لیپید یک آزمایش خون است که به بررسی ناهنجاری‌ها در لیپیدها یا چربی‌ها از جمله کلسترول و تری گلیسیرید می‌پردازد. این نشانگرها با هم برای ارزیابی سلامت قلب و خطر بالقوه بیماری های قلبی عروقی آزمایش می شوند. چند نشانگر مختلف در پنل لیپیدی وجود دارد که در خواندن آزمایش خون باید به آن ها توجه داشته باشید:

  • کلسترول: سطح طبیعی کلسترول بین 125 تا 200 میلی گرم در دسی لیتر است.
  • لیپوپروتئین های با چگالی کم (LDL): سطح نرمال LDL باید کمتر از 110 میلی گرم در دسی لیتر باشد.
  • کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL): محدوده طبیعی HDL بین 45 تا 200 میلی گرم در دسی لیتر است.
  • تری گلیسیرید: سطح نرمال تری گلیسیرید زیر 150 میلی گرم در دسی لیتر است.
  • آپولیپوپروتئین (ApoB): محدوده طبیعی از apoB بین 0 تا 119 میلی گرم در دسی لیتر است.

خواندن آزمایش خون هورمونی

آزمایش‌ های خونی که سطوح مختلف هورمون‌ ها را اندازه‌گیری می ‌کنند، می‌ توانند بینش عمیق‌ تری در مورد سلامتی شما ارائه دهند. هورمون ها به عنوان پیام رسان در سراسر بدن عمل می کنند. پس برای حفظ بسیاری از فرآیندهای بدن از جمله متابولیسم، چرخه خواب و بیداری، خلق و خو و رشد و تکامل ضروری هستند.

در تحلیل آزمایش خون هورمونی به سطوح زیر توجه کنید:

  • تستوسترون: برای مردان، سطح نرمال تستوسترون بین 250 تا 1100 نانوگرم در دسی لیتر است. محدوده طبیعی سطح تستوسترون در زنان بسیار کمتر است، بین 2 تا 45 نانوگرم در دسی لیتر.
  • DHEAS: محدوده طبیعی برای DHEAS در زنان بر اساس سن بسیار متغیر است، اما معمولا بین 10 تا 300 میکروگرم در دسی لیتر است.
  • گلوبولین اتصال به هورمون جنسی (SHBG): محدوده طبیعی SHBG در مردان به سن بستگی دارد اما معمولاً بین 10 تا 77 نانومول در لیتر است .سطوح طبیعی SHBG در زنان می تواند از 14 تا 124 نانومول در لیتر متغیر باشد ، اما به سن نیز بستگی دارد.
  • کورتیزول: محدوده طبیعی برای سطوح کورتیزول 4-22 ug/dL است.
  • استرادیول: محدوده طبیعی برای استرادیول بر اساس وضعیت یائسگی و استفاده از داروهای ضد بارداری هورمونی متفاوت است و از 19 تا 214 pg/mL متغیر است.
  • پروژسترون: محدوده طبیعی پروژسترون نیز بسته به فاز چرخه شما متفاوت است، اگرچه سطوح نرمال بین 0-21.5 نانوگرم در دسی لیتر طبقه بندی می شود.
  • هورمون محرک تیروئید TSH: محدوده طبیعی TSH در مردان 0.5-4.59 μIU/mLاست. در حالی که محدوده طبیعی TSH در زنان بین 0.4-4.7 μIU/mL بسته به وضعیت یائسگی است.

سایر ریز مغذی های موجود در تفسیر آزمایش خون

ریزمغذی ها ویتامین ها و مواد معدنی ضروری برای عملکرد صحیح بدن هستند، اما در مقادیر کمتری نسبت به درشت مغذی هایی مانند کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها مورد نیاز هستند. تجزیه و تحلیل خون ریزمغذی ها بینش های عینی را در مورد اینکه آیا شما مواد مغذی کافی برای ارتقاء عملکرد مطلوب دریافت می کنید، ارائه می دهد.

پس در زمان خواندن آزمایش خون ممکن است بیومارکرهای زیر آمده باشد:

  • ویتامینD: محدوده طبیعی 30-100 نانوگرم در میلی لیتر است.
  • ویتامین B12: محدوده نرمال 190 pg/mL تا 950 pg/mL است.
  • منیزیم: محدوده طبیعی 1.5 mg/dL تا 2.5 mg/dL است .
  • منیزیم RBC: محدوده طبیعی 4 میلی گرم در دسی لیتر تا 4/6 میلی گرم در دسی لیتر است .

توجه: در زمان تفسیر آزمایش خون باید توجه داشته باشید که محدوده مقادیر نرمال آزمایشگاهی برای همه آزمایش ‌ها ممکن است در آزمایشگاه‌ های مختلف و بر اساس سن و جنس بیمار کمی متفاوت باشد.

سخن آخر

در نهایت، مطالعه و درک صحیح نتایج آزمایش خون از اهمیت بالایی برخوردار است. با شناخت معیارهای نرمال و غیرنرمال هر پارامتر، می‌توانید بهبودی در وضعیت سلامتی خود داشته باشید و از بیماری ‌های محتمل پیشگیری کنید. مشاوره با پزشک و توجه دقیق به نتایج آزمایش، تاثیر مثبتی بر بهبود وضعیت سلامتی شما خواهد داشت.

آرتروز گردن در سالمندان از پیشگیری تا درمان

آرتروز گردن در سالمندان یک مشکل شایع استخوانی- مفصلی است که با افزایش سن اتفاق می‌افتد. آرتروز گردن یا سایش مفاصل گردن، شایع‌ترین علت درد گردن در سالمندان است. در این بیماری، غضروف‌های مفصلی که مهره‌های گردنی را به هم متصل می‌کنند، به مرور زمان آسیب می‌بینند و استحکام خود را از دست می‌دهند. این امر باعث التهاب، درد و محدودیت حرکتی در گردن می‌شود. در ادامه به بررسی مفصل این مبحث می‌پردازیم.

آرتروز گردن در چه سنی اتفاق می‌افتد

شیوع آرتروز گردن در سالمندان با افزایش سن رابطه مستقیم دارد، به طوری که در حدود 60 درصد افراد بالای 65 سال و 85 درصد بالای 75 سال دچار این بیماری هستند. عوامل خطرساز متعددی از جمله سابقه خانوادگی، آسیب‌دیدگی‌های قبلی گردن، اضافه وزن، سیگار و شغل‌هایی که نیاز به فعالیت‌های تکراری گردن دارند، بروز آرتروز گردن را افزایش می‌دهند. علائم آرتروز گردن معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و شامل درد گردن، سفتی عضلات، محدودیت حرکت گردن و صداهای ترق تروق هنگام حرکت است. در مراحل پیشرفته‌تر ممکن است دردهای پراکنده به بازوها هم انتشار یابد. تشخیص با معاینه فیزیکی و تصویربرداری‌هایی مثل ام‌آرآی و ایکس‌ری انجام می‌شود.

درمان آرتروز گردن در افراد سالمند بسته به شدت علائم متفاوت است و ممکن است شامل استراحت، فیزیوتراپی گردن، داروهای ضدالتهابی، روش‌های گرمادرمانی یا حتی جراحی باشد. پیشگیری از طریق کنترل وزن، ورزش‌های مناسب و اجتناب از حرکات تکراری گردن توصیه می‌شود. آرتروز گردن یکی از شایع‌ترین علل ناتوانی در سالمندان است که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی آنها می‌گذارد. آگاهی از علائم اولیه و درمان به موقع می‌تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کند و سلامت و استقلال سالمندان را حفظ نماید. پژوهش‌های بیشتر برای یافتن روش‌های نوین درمانی و کاهش ناتوانی ناشی از این بیماری ضروری به نظر می‌رسد.

علت ایجاد آرتروز گردن در افراد مسن

آرتروز گردن در سالمندان به دلیل آسیب و فرسودگی غضروف‌های مفصلی بین مهره‌های گردن ایجاد می‌شود. این غضروف‌ها وظیفه جذب ضربه و حرکت روان مهره‌ها را بر عهده دارند. در آرتروز، این غضروف‌ها نازک، ترک خورده و فرسوده می‌شوند که منجر به التهاب، درد و محدودیت حرکتی می‌گردد.

علل اصلی آسیب به غضروف‌ها و بروز آرتروز گردن در افراد سالمند عبارتند از:

  • افزایش سن: با افزایش سن، غضروف‌ها قابلیت انعطاف‌پذیری و ترمیم خود را از دست می‌دهند.
  • آسیب‌دیدگی و ضربه: آسیب‌های قبلی و حوادثی مثل تصادفات می‌توانند باعث آسیب غضروفی شوند.
  • استرس مکانیکی: حرکات تکراری و اعمال فشار مداوم بر گردن، غضروف‌ها را تحلیل می‌برد.
  • ژنتیک: برخی عوامل ژنتیکی می‌توانند منجر به تحلیل زودرس غضروف شوند.
  • چاقی: وزن بیش از حد بار مکانیکی اضافی بر مهره‌ها وارد می‌کند.
  • سیگار کشیدن: سیگار باعث التهاب و کاهش جریان خون به غضروف‌ها می‌شود.

شناخت دقیق این عوامل خطرساز برای پیشگیری و درمان موثر آرتروز گردن حائز اهمیت است. پژوهش‌های بیشتری نیز برای درک کامل مکانیسم‌های آسیب غضروفی و راه‌های آن مورد نیاز است.

علائم آرتروز گردن در افراد سالمند

آرتروز گردن معمولاً با علائمی همچون درد گردن، سفتی عضلانی، و محدودیت حرکتی تظاهر می‌کند که البته ممکن است با توجه به محل و شدت آسیب غضروفی، شدت و الگوی علائم متفاوت باشد. درد گردن شایع‌ترین علامت آرتروز گردن است که معمولاً به صورت درد مزمن و کند شروع می‌شود و به مرور زمان شدیدتر می‌گردد. این دردها ممکن است به پشت سر، شانه‌ها و بازوها هم انتشار یابند. درد ممکن است با حرکت گردن تشدید شود. در مراحل پیشرفته‌تر، درد حتی در حالت استراحت نیز وجود دارد. سفتی و محدودیت حرکت گردن از دیگر علائم رایج است. بیماران ممکن است در چرخش گردن به طرفین یا خم و راست کردن گردن مشکل داشته باشند. مفاصل آسیب دیده ممکن است حساسیت و دردناکی در هنگام لمس داشته باشند.

صداهای ترق تروق و خرخر هنگام حرکت گردن نیز رایج است که ناشی از سایش و التهاب مفاصل می‌باشد. سردردهای مکرر ناحیه پس سر و گردن، و همچنین خستگی و ضعف عضلانی در ناحیه گردن و شانه‌ها از دیگر علائمی هستند که ممکن است بیماران آرتروز گردن تجربه کنند. در موارد پیشرفته‌تر، علائم عصبی مثل خواب رفتگی و مورمور شدن دست‌ها نیز ممکن است رخ دهد. بنابراین تشخیص به موقع و درمان علائم برای پیشگیری از پیشرفت بیماری آرتروز گردن در افراد مسن و عوارض آن حائز اهمیت است.

درمان آرتروز گردن

درمان آرتروز گردن در سالمندان معمولاً شامل روش‌های دارویی، فیزیوتراپی، اقدامات حمایتی و در موارد پیشرفته‌تر، جراحی می‌باشد. هدف اصلی درمان، کاهش درد و التهاب، بهبود عملکرد و جلوگیری از پیشرفت بیشتر آسیب‌های مفصلی است. داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی مثل ایبوپروفن برای کاهش درد و التهاب تجویز می‌شود. داروهای ضد تشنج عضلانی نیز می‌توانند موثر باشند. تزریق کورتیکواستروئیدها به داخل مفصل گاهی توصیه می‌شود. فیزیوتراپی با تمرینات ویژه، کشش، تحریک الکتریکی عضلات و کار با وسایل کمکی مثل یقه‌های گردنی، باعث افزایش قدرت و انعطاف عضلات گردن می‌شود. استفاده از گرما و سرما برای کاهش درد عضلانی و مفصلی موثر است. روش‌هایی مانند تحریک اعصاب و طب سوزنی نیز در برخی موارد توصیه می‌شود.

در موارد پیشرفته‌تر که درد و محدودیت حرکتی شدید است، جراحی‌هایی مثل جایگذاری دیسک مصنوعی یا استفاده از پیوند ممکن است انجام شود. البته جراحی در سالمندان پرخطر بوده و تنها در صورت عدم پاسخ به سایر درمان‌ها صورت می‌گیرد. در کل، یک رویکرد درمانی مناسب برای آرتروز گردن در سالمندان باید شامل مراقبت‌های حمایتی، کنترل علائم، بهبود عملکرد و کیفیت زندگی بیمار باشد. انتخاب روش مناسب بستگی به سن بیمار، شدت علائم و وضعیت سلامت کلی فرد دارد. مشاوره با پزشک و فیزیوتراپ برای تعیین بهترین روش درمانی ضروری است.

سخن پایانی

آرتروز گردن در سالمندان یکی از شایع‌ترین اختلالات مفصلی-استخوانی در سالمندان است که با بالا رفتن سن ایجاد می‌شود. علل اصلی آن شامل فرسایش غضروف‌های مفصلی، استرس‌های مکانیکی، آسیب‌دیدگی‌های قبلی و عوامل ژنتیکی و محیطی می‌باشد. این بیماری با درد گردن، محدودیت حرکتی و سفتی عضلانی همراه است که می‌تواند به صورت تدریجی پیشرفت کند. درمان‌های اصلی شامل دارو درمانی، فیزیوتراپی، اقدامات حمایتی و در موارد شدید جراحی می‌باشد. پیشگیری از طریق کنترل عوامل خطر و درمان به موقع برای جلوگیری از پیشرفت بیماری بسیار مهم است. مراقبت‌های مناسب از سالمندان مبتلا به آرتروز گردن می‌تواند به حفظ سلامت و کیفیت زندگی آنها کمک شایانی نماید.

همه چیز درباره خشکی دهان

خشکی دهان یا Xerostomia علامتی است که در نتیجه کمبود بزاق ایجاد می‌شود و علل بالقوه آن می‌تواند از کم آبی، شرایط مزمن زمینه ای و عوارض جانبی برخی درمان‌ها و داروها باشد. شدت خشکی دهان یا علائم Xerostomia از ناراحتی خفیف تا بیماری دهان و دندان قابل توجه است. همچنین می تواند سلامت، رژیم غذایی و کیفیت زندگی بیمار را به خطر بیندازد. خشکی دهان یک بیماری شایع، پیچیده و کمتر شناخته شده که ممکن است با کم کاری غدد بزاقی همراه باشد یا نباشد (یعنی اندازه گیری عینی کاهش جریان بزاق). بزاق مخلوط پیچیده ای از مایعات است. همچنین چندین عملکرد محافظتی از جمله پاکسازی حفره دهان، تسهیل گفتار و بلع و محافظت از بافت‌های دهان (از جمله دندان‌ها) در برابر حمله‌های فیزیکی و میکروبی و حفظ pH خنثی را انجام می‌دهد. کاهش جریان بزاق می تواند مشکلاتی را ایجاد کند. همچنین می‌تواند احتمال ایجاد پوسیدگی دندان، دمینرالیزاسیون دندان‌ها، حساسیت دندان و یا عفونت‌های مخاطی را افزایش دهد.

علل بالقوه مختلفی از جمله کم آبی بدن، مصرف دارو، سمیت شیمی درمانی و یا پرتودرمانی سر و گردن، بیماری‌های خودایمنی و سایر بیماری‌های مزمن و آسیب عصبی برای خشکی دهان وجود دارد. برآوردهای شیوع خشکی دهان در جمعیت عمومی بسته به تعاریف مورد استفاده شده و تفاوت در نمونه های مورد مطالعه به طور گسترده ای متفاوت است. مطالعات تخمینی، شیوع Xerostomia را از 10 تا 26 درصد در مردان تا 10 تا 33 درصد در زنان گزارش کردند. تقریباً تمام بیماران مبتلا به بیماری شوگرن یا پرتودرمانی برای سرطان سر و گردن دچار Xerostomia می‌شوند. بزاق مخلوطی از ترشحات غدد بزاقی اصلی (یعنی پاروتید، زیر فکی، زیر زبانی) و فرعی است که در مخاط دهان قرار دارند. بزاق شامل 99% آب و کمتر از 1% مواد جامد است. در آن تعدادی الکترولیت (مانند سدیم، پتاسیم، کلسیم، بی کربنات، فسفات) و اجزای آلی (مانند ایمونوگلوبولین ها، پروتئین ها، آنزیم ها، موسین ها) وجود دارد.

علت های خشکی دهان

یک بررسی سیستماتیک در سال 2018 به این نتیجه رسید که داروهای اورولوژیک، داروهای ضد افسردگی و روانگردان با خشکی دهان در افراد مسن مرتبط هستند. مرور سیستماتیک دیگری گزارش داد که 106 دارو از جمله داروهای ضد افسردگی (مانند فلوکستین) و داروهای ضد موسکارینی (مانند، تولترودین برای مثانه بیش فعال) با اختلال عملکرد غدد بزاقی، مرتبط هستند. داروهای بدون نسخه (OTC) و داروهای تجویزی از جمله آنتی هیستامین‌ها (برای آلرژی یا آسم)، داروهای ضد فشار خون، ضد احتقان‌ها، داروهای ضد درد، دیورتیک‌ها، شل کننده های عضلانی و داروهای ضد افسردگی می توانند به تشدید خشکی دهان کمک کنند. رایج ترین انواع داروهایی که باعث اختلال عملکرد بزاق می‌شوند دارای اثرات آنتی کولینرژیک هستند. به عنوان مثال، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، آنتی هیستامین‌ها، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد تشنج و ضد اسپاسم. به طور کلی، احتمال کاهش میزان جریان بزاق در حضور بسیاری از بیماری‌ها و داروها افزایش می یابد.

 خشک شدن دهان نیز معمولاً به عنوان یک اثر جانبی جزئی همراه با خواب‌آلودگی، سرگیجه و حالت تهوع گزارش می‌شود. اگر بیمارانی که داروهای آنتی کولینرژیک مصرف می‌کنند، بتوانند آنها را در طول روز به جای شب (با اجتناب از علائم شبانه) و در دوزهای منقسم به جای یک دوز بزرگ‌تر استفاده کنند، علائم خشکی دهان ناشی از داروها نیز کاهش می‌یابد. خشک شدن دهان همچنین می‌تواند به دنبال پیوند سلول‌های بنیادی خون ساز باشد. همچنین به عنوان بخشی از پیوند غدد بزاقی در مقابل بیماری میزبان رخ دهد. شیوع خشک شدن دهان نیز در بین افرادی که بیش از چهار داروی تجویزی روزانه مصرف می‌کنند، بیشتر است. یکی دیگر از علت‌های مهم Xerostomia استفاده از الکل و تنباکو، مصرف حشیش یا مصرف بیش از حد کافئین یا غذاهای تند است.

علائم و نشانه‌ها

پروتئین‌ها و موسین‌های بزاقی به روانکاری و پوشش بافت‌های دهان کمک و از مخاط در برابر آسیب‌های شیمیایی، میکروبی و فیزیکی (به عنوان مثال سایش) محافظت می‌کنند. علائم این بیماری نیز ممکن است در شب بدتر شود. زیرا غده بزاق برون ده در طول خواب به کمترین حد خود می‌رسد و این مشکل می تواند با تنفس دهانی تشدید شود.

  • احساس چسبندگی، خشکی یا سوزش در دهان
  • مشکل در جویدن، بلع، چشیدن یا صحبت کردن
  • تغییر طعم یا عدم تحمل غذاها یا نوشیدنی‌های تند، شور یا ترش
  • خشک شدن یا درد گلو
  • زبان خشک و خشن
  • لب های ترک خورده
  • عفونت قارچی دهان (مانند کاندیدیازیس)
  • گرفتگی صدا
  • بوی بد دهان
  • ناتوانی در نگه داشتن پروتزهای مصنوعی یا پروتزهای متحرک نامناسب

درمان خشکی دهان

از اهداف درمان خشکی دهان می‌توان به شناسایی علت‌های احتمالی خشکی، تسکین ناراحتی و پیشگیری اشاره کرد. همچنین دارای عوارضی مانند پوسیدگی دندان و عفونت‌های پریودنتال هستند. بیمارانی که از خشکی دهان شکایت دارند، باید یک تاریخچه پزشکی و دندانپزشکی دقیق برای تشخیص زودهنگام و شناسایی علل بالقوه زمینه ای داشته باشند. اگر مشخص شود که یک داروی خاص باعث خشک شدن دهان می‌شود، پزشک دوز آن را تنظیم یا داروی دیگری را تجویز می‌کند که احتمال خشکی کمتری داشته باشد. اقدامات تسکین دهنده و پیشگیرانه مختلف، از جمله درمان دارویی با محرک‌های بزاقی، فلوراید موضعی، جایگزین های بزاق و استفاده از آدامس بدون قند/نعناع، ​​ممکن است باعث کاهش این بیماری شود. نمونه هایی از استراتژی‌های مقابله ای برای تسکین خشکی دهان عبارتند از:

  • نوشیدن آب یا نوشیدنی‌های بدون قند و بدون کافئین
  • مکیدن تکه‌های یخ
  • استفاده مکرر از نرم کننده‌های لب (به عنوان مثال، هر دو ساعت یکبار)
  • جویدن آدامس بدون قند یا مکیدن آب نبات بدون قند
  • پرهیز از غذاهای شور یا تند یا غذاهای خشک و سخت
  • اجتناب از غذاهای چسبناک و شیرین
  • اجتناب از مواد محرک مانند الکل، تنباکو و کافئین
  • نوشیدن مایعات در حین غذا
  • توصیه‌های اختصاصی بهداشت دهان و دندان از سوی مؤسسه ملی تحقیقات دندان‌پزشکی
  • حداقل دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید دندان‌ها را به آرامی مسواک بزنید.
  • هر روز نخ دندان بکشید.
  • حداقل دو بار در سال برای ویزیت دندانپزشکی برنامه ریزی کنید.
  • استفاده از ژل فلوراید قوی (0.4٪ فلوراید قلع، 1.1٪ فلوراید سدیم) روزانه برای کمک به جلوگیری از پوسیدگی دندان
  • درمان سریع عفونت‌های قارچی یا باکتریایی دهان
  • استفاده از وارنیش 0.5% فلوراید روی دندان

علت بی اختیاری ادرار در زنان مسن و درمان آن

بی اختیاری ادرار در مردان و زنان در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما در بین زنان و افراد مسن شایع تر است و حدود 30 درصد از زنان مسن و 15 درصد از مردان مسن را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگرچه بی اختیاری ادرار زنان مسن شایع تر است، اما جزو بخش طبیعی روند پیری نیست. بی اختیاری ادرار زنان مسن ممکن است ناگهانی و موقتی (مانند زمانی که فرد دارویی مصرف می‌کند که اثر ادرارآور دارد) یا طولانی مدت (مزمن) باشد. حتی گاهی اوقات بی اختیاری مزمن ادرار ممکن است با موفقیت درمان شود. بی اختیاری ادرار (UI) در واقع از دست دادن تصادفی ادرار است. طبق گزارش انجمن ملی کنترل، بیش از 25 میلیون بزرگسال بی اختیاری ادرار موقت یا مزمن را تجربه می‌کنند. بی اختیاری ادرار (از دست دادن غیرارادی ادرار) در زنان دو برابر شایع تر از مردان است و حداقل از هر 3 زن مسن 1 نفر را مبتلا می‌کند.

این یک مشکل پزشکی است که اغلب قابل درمان است و باید حل شود. بی اختیاری ادرار (UI) می تواند باعث کاهش عزت نفس، تأثیر منفی بر سلامت روانی و جسمی و کیفیت زندگی افراد شود. طبق مطالعه‌ای که بخشی از آن توسط آژانس تحقیقات و کیفیت مراقبت‌های بهداشتی پشتیبانی می‌شود، زنان سالمندی که دچار بی‌اختیاری ادرار می‌شوند، اغلب شرم، انزجار، خجالت و فعالیت کمتر در زندگی اجتماعی را تجربه می‌کنند. همه این عوامل می‌توانند منجر به افسردگی شوند. با در نظر گرفتن UI به عنوان یک بیماری با علل زمینه‌ای (هرچند گاهی غیرقابل برگشت)، داروسازان می‌توانند به مدیریت بیماران برای بهبود علائم و به حداقل رساندن عوارض کمک کنند. ادرار طبیعی یک فرآیند پیچیده است که به مثانه برای دفع و ذخیره ادرار و به مجرای ادراری برای بسته و باز شدن نیاز دارد. دفع طبیعی زمانی اتفاق می افتد که انقباض مثانه با شل شدن اسفنکتر مجرای ادرار هماهنگ باشد. ناتوانی در کنترل ادرار به عنوان UI شناخته می‌شود.

انواع بی اختیاری ادرار در زنان مسن

  • بی اختیاری استرسی: بی اختیاری ادرار هنگام فعالیت‌های مختلف یک مشکل بسیار شایع در زنان مسن است و پزشکان این نوع بی اختیاری را مرتبط با استرس می‌دانند.
  • بی اختیاری فوری: هنگامی که زنان میل شدیدی به ادرار کردن و در نگه داشتن ادرار تا رسیدن به دستشویی مشکل دارند، ممکن است دچار بی اختیاری فوری شوند.
  • بی اختیاری مختلط

اگرچه اکثر زنان یک یا نوع دیگری از بی اختیاری را دارند، اما زنان مسن اغلب مبتلا به هر دو نوع می‌شوند. بی اختیاری ادرار به اعتماد به نفس زنان آسیب می‌رساند و در توانایی آنها برای لذت بردن از فعالیت‌های مورد علاقه شان اختلال ایجاد می‌کند. همچنین کیفیت زندگی آنها را کاهش می‌دهد. زنان چندین گزینه برای مدیریت بی اختیاری ادرار خود دارند که در درجه اول شامل درمان دارویی یا غیر دارویی است. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که اکثر زنان علائم خود را با استفاده از مداخلات محافظه کارانه غیر دارویی بهبود می بخشند که این موارد عبارتند از:

  • تمرینات تخصصی عضلات کف لگن برای جلوگیری از بی اختیاری ادرار زنان مسن
  • نرمال کردن وزن (کاهش وزن اضافی)
  • مصرف مایعات
  • تحریک الکتریکی یا مغناطیسی داخل واژن ممکن است به بی اختیاری ادرار زنان مسن کمک کند. با این حال، برخی از زنان از این درمان‌های غیر دارویی بهره نمی‌برند یا نمی‌توانند به این درمان‌ها دسترسی داشته باشند. در این مورد، پزشکان ممکن است استفاده از داروها را برای کمک به مشکلات بی اختیاری پیشنهاد کنند.

دلایل بی اختیاری ادرار زنان سن بالا

  • پیری: با افزایش سن، مثانه و ماهیچه‌های کف لگن ضعیف تر یا بیش از حد فعال می‌شوند، به خصوص در زنانی که بچه دارند. هنگامی که مثانه و این ماهیچه‌ها به طور طبیعی کار نمی‌کنند، ممکن است بدون هشدار شل و باعث نشت ادرار شوند.
  • شرایط پزشکی زمینه ای: برخی از زنان مسن از مشکلات پزشکی رنج می‌برند که به اعصاب کنترل کننده مثانه آسیب می‌رساند. به عنوان مثال می توان به دیابت شیرین، سکته مغزی، بیماری پارکینسون و سایر شرایطی که بر مغز یا اعصاب تأثیر می‌گذارد، اشاره کرد. همچنین مسائل دیگری وجود دارد که می‌تواند بر تحرک سالمندان تأثیر بگذارد (مانند آرتریت یا ضعف)،که دسترسی به موقع به توالت را برای آنها دشوار می‌کند.
  • یبوست: زنان سالمند ممکن است با مشکلات جویدن و بلع مواجه شوند و بنابراین از رژیم غذایی غنی از فیبر مانند میوه‌ها و سبزیجات اجتناب کنند. اینها می‌توانند منجر به یبوست شوند و هنگامی که روده به دلیل یبوست بیش از حد پر است، به مثانه فشار وارد می‌کند و می تواند بر عضلات کف لگن تأثیر بگذارد و باعث نشت غیر ارادی ادرار شود.
  • عفونت ادراری: بی اختیاری ادرار می‌تواند یکی از علائم عفونت‌های دستگاه ادراری باشد که افراد مسن بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند.
  • داروهای فشار خون، داروهای قلب، شل کننده‌های عضلانی و آرام بخش
  • یکی دیگر از دلایل بی اختیاری ادرار زنان سن بالا، بارداری و زایمان واژینال است.

از آنجایی که عوامل مختلفی می توانند در بی اختیاری ادرار زنان پیر نقش داشته باشند، پزشک ابتدا یک تاریخچه پزشکی دقیق می‌گیرد. همچنین یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد.

چه گزینه‌های درمانی در دسترس هستند؟

از آنجایی زنان سن بالا بی اختیاری ادرار را تجربه می‌کنند ممکن است از افتادگی اندام لگن یا سایر مشکلات کف لگن نیز رنج ببرند. تیم پزشکی شامل جراح، متخصص زنان و زایمان، فیزیوتراپیست و سایر اعضای تیم مراقبت برنامه درمانی بهینه را تعیین می‌کند.

  • گزینه‌های غیر جراحی: بسته به نوع بی اختیاری ادرار زنان سن بالا، چندین گزینه غیر جراحی در دسترس است.
  • گزینه های جراحی: اگر بی اختیاری ادرار زنان مسن به درمان غیر جراحی پاسخ ندهد یا بی اختیاری بسیار شدید باشد، باید گزینه جراحی در نظر گرفته شود. روش جراحی شامل قرار دادن یک بند نازک و کوچک ساخته شده از مواد مصنوعی یا مش در زیر مجرای ادرار است که مثانه را به بیرون تخلیه می کند. این جراحی کم تهاجمی را می توان به عنوان جراحی یک روزه انجام داد.
  • پزشک همچنین ممکن است برای آرام کردن اسپاسم و فشارهای مثانه یا تزریق کلاژن برای افزایش مقاومت مجرای ادرار، دارو تجویز کند.

غده تیروئید چیست؟‌ از کم کاری تا پرکاری تیروئید و پیشگیری

بدن انسان از بخش‌های مختلفی تشکیل شده است. هر یک از سلول‌های بدن نقش های گوناگونی در بدن ایفا می‌کنند. عملکرد بخش‌های مختلف بدن جدا از هم نیست و پیکر انسان در ارتباط بین این قسمت‌ها شکل می‌گیرد. سیستم هورمونی یکی از این مسیر‌های ارتباطی در بدن است. سیستم درون ریز بدن از اجزای مختلفی تشکیل شده است؛ که هریک مسئولیت‌های گوناگونی دارند.

در این مقاله قصد داریم شما را با عملکرد غده تیروئید، ناهنجاری و بیماری‌هایی که ممکن است برای آن پیش بیاید آشنا کنیم.

غده تیروئید

برای هماهنگی بین ارگان‌های مختلف در بدن، وجود سیستم‌های اطلاع رسانی و هماهنگ کننده الزامی است. هورمون‌ها بخشی مهمی از این مسیر را تشکیل می‌دهند و پیام‌هایی را در بدن مخابره می‌کنند. غده تیروئید یکی از اعضای پرکاربرد این سیستم است. این غده پروانه‌ای شکل در ناحیه گردن و جلوی نای قرار دارد. ‌تیروئید اندازه چندان بزرگی ندارد؛ ولی با این حال می‌تواند عملکرد بخش‌های مختلف بدن را تنظیم کند. این غده با ترشح هورمون تیروکسین، تنظیم متابولیسم اندام و سلول‌های گوناگون بدن را پیش می‌برد. با ترشح این هورمون، مقدار انرژی که به سلول‌های بدن می‌رسد؛ تنظیم می‌شود.

گاهی اوقات شرایطی پیش می‌آید که عملکرد طبیعی این غده دچار اختلال می‌شود. بروز این مشکلات ممکن است بیماری‌های تیروئیدی را با خود به همراه داشته باشند. وجود مشکل در عملکرد این غده را با انجام آزمایش و بررسی مقادیر هورمون‌های تیروئیدی، می‌توان تشخیص داد.

کم کاری ‌تیروئید

در صورتی که هورمون تیروکسین کم‌تر از مقدار مورد نیاز بدن ترشح شود؛ کم کاریتیروئید اتفاق می‌افتد. در این شرایط متابولیسم سلول‌ها در سرتاسر بدن دچار اختلال می‌شود. کاهش سوخت و ساز در بدن، افزایش وزن و در عین حال خستگی را با خود به همراه می‌آورد. در چنین شرایطی غده تیروئید برای تامین نیاز بدن سعی در تولید هرچه بیشتر هورمون ‌تیرویید دارد.

ناتوانی این غده به مرور زمان بزرگ شدن آن را به همراه می‌آورد. در برخی از افراد مبتلا به کم کاری ‌تیروئید علائم مربوط به گواتر و بزرگ شدن غده تیروئید نیز دیده می‌شود.

نقش کم کاری ‌تیروئید در اضافه وزن و چاقی

تناسب اندام و داشتن وزن مناسب، امروزه به دغدغه افراد زیادی در سرتاسر جهان تبدیل شده است. وجود بیماری‌های مختلف می‌تواند شرایط کلی بدن را تحت تاثیر قرار دهد و آن را مستعد چاقی کند. کم کاری ‌تیروئید نیز یکی از عواملی است که باعث افزایش وزن بدن می‌شود. حین کاهش ترشح هورمون ‌تیرویید، سوخت و ساز بدن نیز کاهش می‌یابد.

کاهش متابولیسم و سوخت و ساز، باعث می‌شود انرژی اضافی در بدن باقی بماند. این انرژی باقی مانده، به صورت چربی در بدن ذخیره می‌شود. در این حالت رژیم غذایی نیز تاثیر زیادی ندارد؛ چرا که بایستی در ابتدا علت مربوط به کم کاری ‌تیروئید درمان شود.

پرکاری ‌تیروئید

در صورتی که هورمون ‌تیروئید بیش از حد نیاز در بدن ترشح شود؛ بیماری پرکاری ‌تیرویید رخ می‌دهد. در این شرایط تنظیم سوخت و ساز بدن به مشکل بر می‌خورد  و سوخت و ساز بدن با سرعت بالایی انجام می‌شود. این حالت حتی خلق و خوی فرد را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد و او را بسیار زودرنج و پرخاشگر می‌کند.

یکی از تظاهرات بالینی مهم این بیماری کاهش وزن و در عین حال افزایش ضربان قلب است. فرد برای تامین انرژی بالای سوخت و ساز بدن، تمایل زیادی به خوردن غذا نشان می‌دهد ولی با این حال وزن بسیار کمی دارد. تمایل سلول های بدن به دریافت انرژی بالا رفته؛ که این افراد با خوردن غذای زیاد نیز افزایش وزن چندانی ندارند. از جمله علایم شایع پرکاری ‌تیروئید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • ضعف اعصاب و سریع عصبی شدن
  • کاهش وزن
  • ضعف و لرزش در اعضای بدن
  • احساس گرمای شدید در بدن
  • مشکلات بینایی و سوزش چشم
  • قاعدگی نامنظم
راهکار‌های پیشگیری از کم کاری و پرکاری ‌تیروئید

بیماری‌های ‌تیروئیدی ممکن است زمینه‌های ارثی داشته باشند؛ با این حال بیماری قابل پیشگیری است. با کمک تغذیه سالم می‌توان عملکرد ‌تیروئید را تحت کنترل درآورد. وجود مواد مغذی مختلف اعم از روی و سلنیوم می‌تواند عملکرد این غده را متعادل کند. از راه‌های پیشگیری کم کاری و پرکاری تیروئید می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

·       رعایت رژیم غذایی مدیترانه‌ای

داشتن یک برنامه غذایی منظم و به دور از مواد التهاب زا می‌تواند شانس ابتلا به بیماری‌های مرتبط با غده تیروئید را کاهش دهد. مصرف برخی از غذاها ممکن است عملکرد‌های سیستم‌های درونی بدن را مختل کند. غذاهای کنسروی و فراوری شده به دلیل داشتن مواد نگهدارنده، فعالیت‌های رادیکال‌های آزاد را در بدن تشدید می‌کنند. رعایت رژیم غذایی مدیترانه ای راهکاری برای مقابله با اثرات مضر مواد غذایی است.

مصرف زیاد سبزیجات و میوه‌ها در این رژیم سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کند و احتمال بروز التهاب را نیز کاهش می‌دهد. وجود اختلال در مخاط روده و آسیب رسیدن به آن، پاسخ ایمنی ایجاد می‌کند؛ که در نهایت بر روی تیرویید هم تاثیر می‌گذارد.

·       مصرف مکمل‌ها

غده تیروئید برای انجام فعالیت خود در بدن و تولید هورمون به ید نیاز دارد. کمبود ید در بدن می‌تواند تولید هورمون را در این غده با اختلال مواجه کند. در برخی مناطق کوهستانی کمبود ید در افراد دیده می‌شود. برای مقابله با این مسئله به برخی از مواد غذایی همچون نمک، ید اضافه می‌کنند. در صورتی که نیاز بدن رفع نشود؛ با مشورت پزشک، می‎توان از مکمل‌ها نیز استفاده کرد.

 
درمان ‌تیروئید

با توجه به نقش مهم تیرویید در کنترل ارگان‌های مختلف بدن، وجود هرگونه مشکل در آن می‌تواند زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. بروز مشکل در غده تیروئیدسوخت و ساز تمامی سلول‌های بدن را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این شرایط حتی ممکن است بیماری‌های دیگری را نیز در بدن ایجاد کند. برای مثال وجود اختلال در عملکرد تیرویید، به سازوکار سیستم بینایی آسیب می‌رساند.

درمان تیروئید برای پیشگیری از بروز اختلال در عملکرد سایر بخش‌های بدن توصیه می‌شود. از راه‌های درمان تیروئید و مشکلات مربوط به آن؛ می توان به موارد نیز اشاره کرد:

  • مصرف مکمل‌ها
  • عمل جراحی
  • روش های رادیواکتیو

آشنایی با انواع غذای مناسب افراد دیابتی

یکی از بیماری های شایع که بخش عمده ای از مردم کشور ایران نیز به آن مبتلا هستند، بیماری دیابت می باشد. همان طور که می دانید، در حال حاضر میلیون ها نفر در کشور ایران از ابتلا به بیماری دیابت رنج می برند. منشا ابتلا به دیابت می تواند شامل عامل های مختلفی مانند ژن، تغذیه و … باشد. برخی از افراد نیز در هنگام تولد دارای دیابت هستند و این بیماری تا سنین بالاتر همراه آن ها خواهند ماند. اگرچه موارد ذکر شده می توانند در افزایش ابتلا به دیابت موثر باشند، اما اصلی ترین عامل در مبتلا شدن یک فرد به این بیماری، تغذیه ناسالم است که امروزه بسیاری از افراد به آن توجه دارند.

همان طور که می دانید، پزشکان و متخصصین فعال در این عرصه نظریات زیادی را در رابطه با غذای مناسب افراد دیابتی ارائه داده اند. بسیاری از افراد با توجه به نکات ذکر شده تلاش می کنند تا از پیشرفت این بیماری جلوگیری کنند. در این بین برخی از افراد نیز وجود دارند که بدون اطلاع داشتن از تغذیه مناسب افراد دیابتی، به مصرف بی رویه تمامی مواد غذایی می پردازند. این مسئله علاوه بر افزایش شدت بیماری دیابت، موجب می شود تا مشکلات بیشتری نیز برای فرد به وجود بیاید. بنابراین پیشنهاد می کنیم تا قبل از هر چیزی اطلاعات مفیدی را در رابطه با این بیماری به دست آورید.

چرا وجود برنامه غذایی، می تواند برای بیماران دیابتی موثر باشد؟

پزشک متخصص اغلب در چنین شرایطی پیشنهاد می کند تا به انجام آزمایشات مربوط به دیابت بپردازید. در صورت تایید شدن ابتلای شما به دیابت، پزشک شما را به متخصص تغذیه ارجاع خواهد داد تا به مصرف غذای مناسب افراد دیابتی بپردازید. نیاز است که بدانید، اصلی ترین دلیل افزایش قند خون در بدن انسان، مصرف مواد غذایی مختلف می باشد. مصرف بی رویه ماده های غذایی گوناگون موجب می شود تا قند خون بدن بالاتر رفته و در نتیجه اتفاقات ناگواری برای شما رخ دهد. در برخی از شرایط نیز خود پزشک با دانسته های خود، به ارائه برنامه غذایی مخصوص افراد دیابتی می پردازد. بنابراین می توان دریافت که کسب اطلاعات لازم در رابطه با برنامه غذایی مخصوص افراد دیابتی، مسئله بسیار مهمی بوده که باید توجه ویژه ای را به آن داشته باشید. لازم به ذکر است که این برنامه غذایی علاوه بر کنترل قند خون بدن شما، می تواند در جلوگیری از سایر بیماری های قلبی و عروقی نیز موثر باشد.

غذای مناسب افراد دیابتی شامل چه مواردی می شود؟

کربوهیدرات سالم مصرف کنید

نیاز است که بدانید، کربوهیدرات ها از عامل های موثر در ابتلای افراد به دیابت شناخته می شوند. وجود کربوهیدرات در بدن انسان لازم و ضروری است. توجه داشته باشید که کربوهیدرات جذب روده های بدن شده و تبدیل به قند خون می شود. با وجود این مسئله که کربوهیدرات نقش موثری را در تولید قند خون دارد، اما می توان با مصرف کربوهیدرات های سالم، خطر ابتلا به دیابت را کاهش داد. با انتخاب کربوهیدرات های سالم، می توان میزان قند خون بدن را کنترل کرد و همچنین از بالا رفتن قند خون بدن جلوگیری نمود. مهم ترین و اصلی ترین کربوهیدرات های سالم شامل میوه ها، حبوباتی مانند عدس و لوبیا، غلات سبوس دار، سبزیجات و برخی مواد لبنی که کم چرب هستند، می شود. نوشیدنی های مختلف، شیرینی، قند، شکر و … از جمله کربوهیدرات های مضری هستند که باید از مصرف آن خودداری کنید.

 

مصرف پروتئین مناسب برای درمان دیابت

به طور کلی، متخصصین تغذیه، بر این باور هستند که برخی از مواد غذایی که محتویات آن ها شامل پروتئین ها نیز می شود، در مهار پرخوری تاثیرات بسیار زیادی را دارند. برای مثال، ماهی، ماست یونانی، گوشت، مرغ، آجیل ها و محصولات غذایی کم چرب، به القای حس سیری به مغز می پردازند. این مسئله موجب می شود تا شما میلی را نسبت به مصرف کربوهیدرات ها نداشته باشید. البته نیاز است که بدانید، کربوهیدرات ها بخش زیادی از مواد غذایی روزانه ما را شامل می شوند. بدین ترتیب شما باید به کاهش مصرف کربوهیدرات در طول روز بپردازید. برای مثال به جای مصرف مربا برای صبحانه، به مصرف تخم و مرغ آب پز بپردازید که سرشار از مواد پروتئینی است. با مصرف تخم و مرغ آب پز حس سیری پذیری بیشتری را نیز خواهید داشت.

در تغذیه مناسب افراد دیابتی از چه مواد غذایی پرهیز شود؟

نیاز است که بدانید، در تغذیه مناسب افراد دیابتی باید از مصرف برخی از منابع غذایی به صورت کامل پرهیز شود. در غیر این صورت امکان به وجود آمدن مشکلات و مریضی های بیشتر برای فرد مبتلا به دیابت، وجود خواهد داشت. اولین مورد، چربی های اشباع و کلسترول ها هستند که در افزایش شدید قند خون و ابتلای شما به دیابت نقش موثری را خواهند داشت. از مصرف روغن حیوانی، کره حیوانی و برخی از پروتئین های پرچرب به شدت خودداری کنید. همچنین پروتئین های پرچرب، جگر، زرده تخم و مرغ و … می تواند در افزایش قند خون بدن تاثیر زیادی را بگذارد. همچنین مصرف سدیم در رژیم دیابتی افراد باید به کمتر از 2300 میلی گرم در طول روز برسد. در صورتی که فرد مبتلا به فشار خون نیز باشد، میزان مصرف سدیم باید کمتر از 2300 میلی گرم شود.

بیشتر بخوانید : انواع رژیم غذایی دنیا

از کدام مواد غذایی استفاده کنیم؟

به طور کلی قبل از مصرف غذای مناسب افراد دیابتی، نیاز است تا حتما با متخصص تغذیه درباره این مسئله صحبت کنید. اکثریت متخصصین تغذیه به شما پیشنهاد می کنند تا در طول روز به مصرف ماده های غذایی مختلف مانند سیب، هویج، کلم بروکلی، سالاد، سبزیجات خام یا پخته و … بپردازید. توجه داشته باشید که امروزه دیابت به چند دسته تقسیم بندی می شود که رژیم غذایی شما نیز باید مطابق با نوع دیابت شما باشد. بنابراین در هنگام دریافت برنامه غذایی افراد دیابتی، سعی کنید تا برنامه ای را مطابق با شرایط خود تهیه کنید. توجه داشته باشید که موارد ذکر شده از اصلی ترین قواعد برای رعایت رژیم غذایی مناسب افراد دیابتی می باشد.

نتیجه گیری

به طور خلاصه، یک رژیم غذایی مناسب برای افراد دیابتی ضروری است که این رژیم باید حاوی مواد غذایی با شاخص گلایسمی پایین و سرشار از فیبر باشد. این رژیم به کنترل قند خون کمک کرده و از عوارض بلندمدت جلوگیری می‌کند. پیروی از دستورالعمل‌های پزشک تغذیه به بهبود کیفیت زندگی افراد دیابتی کمک خواهد کرد.