دسته بندی ها: بیماری ها

معرفی انواع سرطان

پیش از اینکه انواع سرطان را به شما معرفی کنیم، بهتر است تا ابتدا به برخی از تعاریف اولیه بپردازیم. سرطان در اثر رشد غیر طبیعی برخی از سلول های بدن بوجود می آید. این رشد غیر طبیعی می تواند به دیگر نقاط بدن نیز منتقل شود. در بدن فرد سالم و در حالت معمول سلول های بدن رشد می کنند و از راه تکثیر سلولی تکثیر می شوند؛ همچنین سلول های پیر و آسیب دیده می میرند. در این فرآیند سلول های جدید جایگزین سلول های مرده می شوند. حال اگر این فرآیند منظم دچار اخلال شود، تومور تشکیل می شود. تومور ها توده هایی بافتی هستند که می توانند بد خیم یا خوش خیم باشند. تومور های بد خیم می توانند دیگر بافت های بدن را نیز درگیر کنند. در اغلب سرطان ها تومور های جامد تشکیل می شوند، اما برای مثال در سرطان خون توموری تشکیل نمی شود.

علت ایجاد انواع سرطان تغییر در ژن های بدن است. دلایل جهش های ژنتیکی خطرناک عبارت اند از:

  • خطا های هنگام تقسیم سلول ها می توانند منجر به جهش ژنتیکی شوند.
  • مواد مضر موجود در محیط اطراف که می توانند به DNA آسیب برسانند و منجر به این امر شوند.
  • البته دقت داشته باشید که برخی از تغییرات ژنتیکی از والدین به ارث می رسند.

با ما همراه باشید تا علائم انواع سرطان را بررسی کنیم.

علائم انواع سرطان شامل چه مواردی می شوند

علائم اولیه سرطان به نوع سرطان، میزان گسترش سلول های سرطانی و … بستگی دارد. این در حالی است که انجمن سلامت آمریکا چند نشانه اولیه سرطان را به صورت زیر معرفی کرده است:

  • احساس خستگی طولانی مدت
  • حالت تهوع و استفراغ
  • ابتلا به گلودرد غیر قابل درمان
  • احساس تغییر در عادت های روده و مثانه
  • مشاهده خونریزی یا زخم بدون علت
  • مشاهده ترشحات غیر معمول
  • ایجاد برآمدگی در برخی از اندام های بدن مانند سینه یا بیضه
  • مشکلات بلع
  • گرفتگی گلو
  • سرفه های شدید و غیر معمول
  • تغییر در اندازه، رنگ و یا شکل خال های بدن و زگیل ها
  • کاهش وزن شدید بدون علت خاصی
  • کاهش اشتها
  • تب های مزمن
  • ابتلا به عفونت های مکرر که از طریق روش های معمول درمان نمی شوند.
  • احساس درد غیر عادی در استخوان ها یا دیگر اندام های بدن

معرفی انواع سرطان و بررسی علائم هر یک از آن ها

در حال حاضر بیش از 200 نوع سرطان در سراسر جهان وجود دارد؛ ما در این مطلب شایع ترین آن ها را بررسی خواهیم کرد. یکی از شایع ترین انواع سرطان، سرطان معده می باشد. با ما همراه باشید تا این سرطان و علائم آن را به شما معرفی نماییم. در سرطان معده سلول های سرطانی در مخاط معده ایجاد می شوند. استعمال دخانیات و عفونت های باکتریایی احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند. البته رژیم غذایی نیز در ابتلا به این بیماری تاثیر گذار می باشد؛ اگر رژیم غذایی شما سرشار از نمک، غذا های دودی و … است، شما در معرض ابتلا به سرطان معده قرار دارید. برخی از علائم این نوع سرطان عبارت اند از: سوء هاضمه، احساس درد شدید در معده، احساس نفخ پس از غذا، حالت تهوع خفیف و … . البته دقت داشته باشید که در مراحل پیشرفته تر افراد ممکن است دچار استفراغ، دل درد، کاهش وزن شدید، مشکلات بلع و … شوند.

سرطان روده

سلول های سرطانی می توانند در روده کوچک، روده بزرگ و راست روده تشکیل شوند. در ابتدای بیماری ممکن است علائمی را تجربه نکنید. سرطان روده می تواند به دیگر اعضای بدن مانند کبد یا مثانه منتقل شود. علائم سرطان روده عبارت اند از:

  • دل درد شدید
  • حالت تهوع و استفراغ
  • کاهش وزن بدون علت
  • احساس خستگی و ضعف مزمن
  • مدفوع تیره
  • کاهش گلبول های قرمز در خون

سرطان مثانه

استعمال دخانیات احتمال ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می دهد. در اکثر مواقع این بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده می شود. علائم اصلی این نوع سرطان عبارت اند از: مشاهده لکه های خون در ادرار و احساس درد هنگام ادرار. این بیماری در مراحل پیشرفته می تواند به سایر بافت های بدن نیز منتقل شود. انواع سرطان مثانه عبارت اند از:

  • سرطان سلول های سنگ فرشی
  • آدنوکارسینوما
  • UCC

سرطان پوست

می توانیم سرطان پوست را یکی از رایج ترین انواع سرطان بدانیم. انواع سرطان پوست عبارت اند از: کارسینوم سلول های قاعده ای، کارسینوم سلول های سنگ فرشی و ملانوما. ملانوم با اینکه همانند دو مورد دیگر شایع نیست اما می تواند به بافت های اطراف حمله کند. بیشترین آمار مرگ و میر نیز مربوط به ملانوما می باشد. نوع رنگ پوست در ابتلا به سرطان ملانوما تاثیرگذار است. این بیماری با ایجاد تغییراتی در پوست آغاز می شود.

سرطان پروستات

به نقل از برخی از منابع این سرطان یکی از رایج ترین انواع سرطان در میان مردان است و همچنین دومین علت مرگ و میر به علت سرطان در مردان می باشد. علائم اصلی این نوع سرطان ضعیف شدن جریان ادرار و تکرر ادرار است. علائم سرطان پروستات عبارت اند از:

  • احساس نیاز به ادرار کردن در شب
  • آهسته شدن جریان ادرار
  • تکرر ادرار
  • ادرار کردن برای شما زمان بر می شود.
  • مشاهده خون در ادرار
  • مشاهده خون در مایع منی
  • احساس سوزش و درد هنگام ادرار کردن

سرطان سینه دومین سرطان رایج در میان زنان

سرطان سینه را می توان با استفاده از مامو گرافی و سونوگرافی سینه تشخیص داد. سابقه خانوادگی، جهش های ژنتیکی، قاعدگی در سنین پایین، یائسگی در سنین بالا، زایمان نکردن، چاقی و … می توانند احتمال ابتلا به این نوع سرطان را افزایش دهند. مهم ترین علائم سرطان سینه عبارت اند از:

  • از علائم اصلی سرطان سینه تشکیل توده در سینه است.
  • احساس تغییرات قابل لمس در سینه
  • مشاهده لکه روی پوست سینه
  • داخل رفتن نوک سینه
  • مشاهده ترشحات غیر معمول از سینه، مخصوصا ترشح های خونی
  • قرمزی و تورم

دقت داشته باشید که روش های مختلفی برای درمان انواع سرطان وجود دارد. شایع ترین روش های درمان انواع سرطان عبارت اند از:

  • شیمی درمانی
  • پرتو درمانی
  • هورمون درمانی
  • پرتو درمانی
  • ایمونو تراپی
  • استفاده از درمان های ترکیبی

دیسک کمر از علل، علائم و درمان این بیماری

مشکلات دیسک کمر شایع هستند، اما به ندرت نیاز به جراحی دارند. بیش از 90 درصد برآمدگی‌‌ ها یا فتق‌ های دیسک که باعث درد در پا می ‌شوند با استراحت، گرما، داروهای ضد درد و تسکین دهنده ‌ها، فیزیوتراپی و انفیلتراسیون موضعی بهبود می‌ یابند. دیسک کمر با کمردردی که در اثر تحریک مفاصل مهره‌ ای یا ساختارهای رباط ایجاد می شود، متفاوت است. اين نوع کمردرد برخلاف دیسک کمر، دردی در ساق پا ایجاد نمی کند.

بیماری دیسک کمر منعکس کننده ساییدگی و پارگی دیسک‌ های بین مهره‌ ای است. ستون مهره ها یا ستون فقرات از 33 مهره (7 مهره گردنی، 12 مهره پشتی، 5 مهره کمری، 5 مهره خاجی، 4 دنبالچه) تشکیل شده است که توسط دیسک ‌های بین مهره ‌ای از یکدیگر جدا می شوند.

دیسک‌ های بین مهره‌ ای از یک هسته متشکل از 80 درصد آب و یک حلقه محیطی(هسته ژلاتینی) تشکیل شده اند. این دیسک ها باعث انعطاف پذیری ستون فقرات و تحکیم مهره‌ ها می‌ شوند و به عنوان ضربه گیر عمل می کنند. با افزایش سن، حمل مکرر اشیا سنگین، نشستن طولانی مدت، دیسک ‌ها فرسوده و کم آب می‌ شوند، انعطاف پذیری خودشان را از دست می دهند و منجر به بیماری دیسک کمر می شوند.

بیماری دیسک کمر، ساییدگی یک یا چند دیسک بین مهره ‌ای در ناحیه کمری ستون فقرات است، ناحیه ای که از 5 مهره تشکیل شده است که توسط دیسک‌ ها از هم جدا شده‌ اند. بیماری دیسک کمر اغلب در سطح L4-L5 رخ می دهد و منجر به کمردرد می شود. اگر چندین دیسک بین مهره ‌ای ساییده شود، بیماری پلکانی دیسک کمر اتفاق می افتد.

علل دیسک کمر

دیسک کمر اغلب در دهه چهارم و پنجم زندگی رخ می دهد، اما در هر سنی نیز ممكن است اتفاق بیفتد. 2 تا 3 درصد از مردم در طول زندگی ‌شان دچار فتق دیسک کمر می شوند. بیماری بیرون زدگی دیسک (فتق دیسک) با فشار عصب اتفاق می افتد و منجر به درد عصب و عضله می‌ شود. مطالعات نشان داده است که خطر فتق دیسک در افراد سیگاری بیشتر است.

در میان علل و عوامل خطر بیماری دیسک کمر می توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

  •     افزایش سن: عامل اصلی آسیب دیسک های بین مهره ای است. با افزایش سن، تامین مواد مغذی و آب به دیسک ‌های بین مهره ‌ای بدتر می ‌شود و بدن فرآیند تخریب پیشرونده را به حرکت در می ‌آورد. ترک ‌های ظریفی در غضروف‌ فیبری سخت ایجاد می‌ شود و هسته ژلاتینی دیسک‌ های بین مهره‌ای می‌ تواند به درون آن نفوذ کنند. این امر منجر به برآمدگی دیسک بین مهره ‌ای (بیرون زدگی دیسک بین مهره ای) و پارگی حلقه فیبری و یا فتق دیسک (پرولاپس) می شود.
  •     تروما و میکرو ترومای مکرر به ستون فقرات: کارهایی نظیر حمل بار سنگین یا ارتعاشات یا تكان خوردن در هنگام نشستن ‌های طولانی مدت منجر به آسیب کمر می شود (کارهای سنگین ساخت و ساز، جابجایی، رانندگان کامیون و غیره).
  •     اضافه وزن: با گذشت زمان فشاری به ستون فقرات وارد می کند.
  •     سبک زندگی: کمبود آب بدن و رژیم غذایی بسیار غنی، خطر ابتلا به بیماری دیسک را افزایش می دهد. همچنین فقدان ورزش بدنی، منجر به تحلیل رفتن عضلات و کاهش حمایت از ستون فقرات می شود.

علائم دیسک کمر

علائم دیسک کمر به میزان آسیب دیسک بین مهره ای و میزان فشردگی مهره های ناشی از بیماری دیسک بستگی دارد. یکی از علائم اصلی دیسک کمر، درد است که در قسمت پایین کمر (کمر درد)، ظاهر می شود. این درد می تواند متناوب، گذرا یا مزمن باشد. همچنین درد با حرکت، سرفه و عطسه بيشتر حس می شود.

اگر بیماری دیسک کمر باعث فشرده شدن عصب یا ریشه عصبی شود، در پاها احساس گزگز رخ می دهد. در موارد شدید از دست دادن حساسیت و حتی در شدیدترین موارد از دست دادن تحرک نیز اتفاق می افتد.

نشانه های دیسک کمر

نشانه های دیسک کمر با توجه به ریشه عصبی آن عبارتند از:

L4: درد در ران تا زانو، بی حسی در جلوی ران و قسمت داخلی ساق پا، عدم قدرت هنگام بالا رفتن از پله ها (باز کننده زانو).

 L5: درد در باسن و در لبه خارجی ران تا پایین پا، بی حسی در انگشت شست پا، ضعف بالا برنده پا، به خصوص بلند کردن شست پا.

S1 : درد در باسن و پشت ساق پا تا پا، بی حسی در لبه خارجی پا و در انگشت کوچک، ضعف قوس پا.

چگونه بیماری دیسک کمر را تشخیص دهیم؟

برای تشخیص بیماری دیسک کمر، پزشک ابتدا یک معاینه بالینی برای تشخیص سفتی (محدودیت حرکت ستون فقرات و پاها)، شدت درد و عملکرد عصبی (تست مهارت ‌های حرکتی، رفلکس‌ ها، حساسیت) انجام می ‌دهد. سپس معاینه خود را با عکسبرداری از ستون فقرات، سی تی اسکن یا ام آر آی تکمیل می کند. معاینات رادیولوژیک در کمردرد مزمن ضروری نیست. رادیوگرافی به طور کلی به عنوان اولین هدف تجویز می شود و می توان از MRI برای تکمیل آن، با اندازه گیری با دقت بیشتر سطح ساییدگی دیسک های بین مهره ای استفاده کرد.

راه های درمان بیماری

هدف از درمان ‌های پزشکی بیماری التهابی یا مزمن دیسک کمر، کاهش درد است. این درمان ها شامل تجویز شل کننده های عضلانی، مسکن ها و ضد التهاب ها و در صورت عدم پاسخ کافی به این داروها، انفیلتراسیون کورتیکواستروئیدی است.

فعالیت بدنی سازگار، جلسات فیزیوتراپی و آشنایی با وضعیت های صحیح در هر شرایطی بایستی درمان را کامل کند. در مورد بیماری مزمن دیسک کمر، اگر داروها و فیزیوتراپی (معروف به درمان های محافظه کارانه) درد و سفتی را کاهش ندهند، مداخله جراحی صورت می گیرد.

اینکه جراح کدام روش جراحی را انتخاب می کند به نوع و شدت فتق دیسک بستگی دارد. اصل اساسی هر نوع عمل دیسک کمر این است که تا حد امکان غیر تهاجمی باشد. این کار با کوچکترین برش پوست شروع می شود، تا جراحی کم تهاجمی باشد. به این ترتیب فقط مقدار کمی از بافت آسیب دیده و ستون فقرات تحت تاثیر قرار می گیرد.

انواع بیماری مقاربتی؛ آشنایی با علائم، تشخیص و روش های درمان

بیماری مقاربتی (Sexually transmitted disease یا STD)، یک نوع بیماری عفونی است که از طریق تماس جنسی فرد بیمار با فرد سالم منتقل می‌شود. بیماری های مقاربتی دارای انواع مختلفی هستند که هر کدام از آنها، علائم مخصوصی دارند. ایدز، زگیل تناسلی، سیفلیس، شانکروئید، کلامیدیا و هرپس نوع یک و دو از جمله رایج ترین بیماری های مقاربتی به شمار می روند. این بیماری‌ها عمدتا از طریق رابطه جنسی واژینال، مقعدی و دهانی منتقل می‌شوند. کسب اطلاعات جامع و کامل در رابطه با انواع بیماری های مقاربتی از اهمیت زیادی برخوردار می باشد. با شناسایی علائم و نشانه ها می توان به موقع جهت رفع مشکل اقدام نمود. شناخت روش‌های موثر پیشگیری از جمله کاندوم و واکسیناسیون می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های جنسی را به طور قابل توجهی کاهش دهد. در ادامه با ما همراه باشید تا شما عزیزان را با انواع بیماری های مقاربتی، روش های پیشگیری و درمان آنها آشنا نماییم.

بیماری مقاربتی و آشنایی با انواع آن

بیماری مقاربتی دارای انواع مختلفی می باشد. بیماری های مقاربتی از طریق فعالیت جنسی و یا تماس مستقیم پوست به فرد سالم منتقل می شوند. برخی از این بیماری ها دارای علائم خفیفی می باشند و به راحتی قابل درمان هستند. در حالی که برخی دیگر از بیماری های جنسی دارای نشانه های خاصی هستند و منجر به بروز عوارض وخیم در فرد مبتلا می شوند. از جمله رایج ترین بیماری های جنسی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

زگیل تناسلی (HPV)

زگیل تناسلی، التهابی است که به صورت زائده‌های نرم و گوشتی در نواحی حساس بدن مثل ناحیه تناسلی یا مقعد ظاهر می شود. این عارضه می‌تواند باعث ایجاد درد و ناراحتی در افراد مبتلا به این بیماری شود. علت اصلی ابتلا به این بیماری، ویروسی به نام HPV است که از طریق تماس جنسی انتقال می‌یابد. با آگاهی در رابطه با عوامل ایجاد کننده این بیماری می توان به موقع از بروز آن جلوگیری نمود. زگیل تناسلی در مردان و زنان دارای علائم مختلفی می باشد.

سیفلیس

سیفلیس، یکی از انواع بیماری ‌های جنسی می باشد. راه انتقال این بیماری معمولا از طریق نزدیکی با فرد مبتلا یا تماس با زخم سیفلیس است. این بیماری ممکن است در بدن بدون ایجاد علائم تا سال‌ها پنهان باقی بماند. در صورت عدم درمان اصولی سیفلیس می‌تواند عوارض ناگواری برای فرد ایجاد کند. بنابراین تشخیص زودهنگام و درمان صحیح این نوع بیماری مقاربتی بسیار مهم است. ترشحات چرکی، خونریزی و بروز مشکل در دفع از جمله مهمترین علائم بیماری سیفلیس به شمار می روند.

شانکروئید

بیماری مقاربتی شانکروئید، رایج ترین بیماری جنسی است که از طریق باکتری هموفیلوس به فرد سالم منتقل می‌شود. این بیماری عمدتا در مناطقی با شرایط بهداشتی ضعیف دیده می‌شود. علائم اصلی این بیماری، ظهور زخم‌های دردناک و التهاب های شدید در آلت تناسلی زن و مرد است. این زخم‌ها معمولا در ناحیه تناسلی مردانه و زنانه ظاهر می شوند. بیماری مقاربتی شانکروئید در صورت عدم درمان اصولی، ممکن است منجر به عفونت‌های دیگر شود و عوارض جدی را برای فرد به همراه داشته باشد.

کلامیدیا

کلامیدیا، یک بیماری مقاربتی می باشد که راه انتقال آن از طریق باکتری Chlamydia trachomatis است. فرد از طریق رابطه جنسی مقعدی، واژینال و دهانی می تواند به این بیماری مبتلا شود. همچنین، اگر مادر در حال زایمان مبتلا به عفونت کلامیدیا باشد، ممکن است این بیماری را به نوزاد انتقال دهد. دوره زمانی جهت ظهور علائم بیماری کلامیدیا در فرد حدود 7 تا 12 روز است. در این دوره، ممکن است بیمار هیچ علائم خاصی نداشته باشد، اما می تواند این بیماری را به راحتی به فرد دیگر انتقال دهد. ترشحات بدبو، سوزش و درد هنگام ادرار از جمله علائم این بیماری به شمار می روند. در صورتی که عفونت کلامیدیا از طریق رابطه جنسی مقعدی انتقال یابد، می‌تواند باعث خونریزی و ترشحات مقعدی شود.

روش های پیشگیری از ابتلا به انواع بیماری مقاربتی

کسب اطلاعات در رابطه با روش های پیشگیری از بیماری مقاربتی، اهمیت زیادی دارد. زیرا کسب اطلاعات درباره بیماری‌های جنسی منجر به افزایش آگاهی و سواد جنسی افراد می شود. این امر می تواند در پیشگیری، تشخیص و درمان اصولی بیماری های مقاربتی، نقش مهمی را ایفا ‌کند. یکی از بهترین روش ها جهت پیشگیری از ابتلا به بیماریهای مقاربتی، نداشتن رابطه جنسی مکرر با افراد مختلف می باشد. به طور کلی، یک سری اقدامات پیشگیرانه جهت جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی وجود دارند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره نمود:  

  • استفاده از کاندوم به هنگام فعالیت جنسی
  • انجام فعالیت جنسی تنها با شریک ثابت و قابل اعتماد
  • انجام غربالگری های مورد نیاز
  • تزریق واکسن های پیشگیرانه مانند واکسن HPV
  • اجتناب از مصرف الکل و مواد مخدر در زمان رابطه

با رعایت این اقدامات می توان تا حد زیادی خطر ابتلا به انواع بیماری مقاربتی را کاهش داد. در ادامه قصد داریم در رابطه با روش های درمان بیماری مقاربتی توضیحات مفیدی را در اختیار شما عزیزان قرار دهیم.

روش های درمان بیماری مقاربتی

در 90 درصد مواقع می توان جهت درمان بیماری مقاربتی، یک سری اقدامات لازم را انجام داد. بیماری‌های مقاربتی در بیشتر مواقع، قابل درمان هستند. روش‌های درمان برای هر کدام از بیماری‌های مقاربتی متفاوت می باشد. با مراجعه به پزشک و تشخیص دقیق نوع بیماری و شدت آن می توان جهت انتخاب روش مناسب درمان، تصمیم گیری نمود. در زیر به برخی از رایج ترین روش‌های درمان بیماری های مقاربتی اشاره کرده ایم:

  • مصرف آنتی‌ بیوتیک‌: برخی از انواع بیماری‌ مقاربتی از جمله سیفلیس و سوزاک با استفاده از آنتی ‌بیوتیک‌ها قابل درمان هستند. انتخاب نوع و دوز دقیق آنتی ‌بیوتیک بستگی به شدت بیماری دارد. در این رابطه باید حتما از توصیه های یک پزشک مجرب استفاده نمود. درمان با آنتی ‌بیوتیک‌، یکی از بهترین روش ها جهت جلوگیری از بازگشت عفونت و انتقال آن به شریک جنسی می باشد.
  • داروهای ضد ویروس‌: برخی بیماری‌های مقاربتی از جمله هرپس و اچ ‌آی ‌وی با استفاده از داروهای ضد ویروسی قابل درمان هستند. مصرف داروهای ضد ویروس می‌تواند جهت کنترل علائم بیماری و پیشگیری از بروز آن موثر واقع شود. با این حال، توجه به این نکته ضروری است که داروهای ضد ویروس بیماری را به طور کامل از بین نمی برند و یا از انتقال آن به دیگران جلوگیری نمی کنند. بنابراین، جهت جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی استفاده از کاندوم یا سایر روش های احتیاطی، الزامی می باشد.
  • درمان های موضعی: در برخی موارد که شدت بیماری مقاربتی کم است، می توان از درمان های موضعی استفاده نمود. خارش، التهاب و سوزش در ناحیه تناسلی با استفاده از محصولات مرطوب‌کننده، کرم‌ها و لوسیون‌ها به راحتی درمان می شوند. در برخی شرایط حاد، پزشک با بررسی شدت بیماری مراقبتی، عمل جراحی جهت از بین بردن زائده های گوشتی که بر روی ناحیه تناسلی ایجاد می شوند را توصیه می کند.

در صورت مشکوک بودن به بیماری مقاربتی، حتما به یک پزشک مجرب جهت بررسی وضعیت و شرایط خود مراجعه کنید. درمان بیماری های مقاربتی با توجه به شدت عفونت و وضعیت جسمی بیمار متفاوت می باشد. در برخی از موارد، با استفاده از آنتی بیوتیک ها و داروهای موضعی می توان جهت جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی اقدامات لازم را انجام داد.  

در رابطه با ویروس سال 1402 و علائم آن چه میدانید؟

ویروس سال 1402 از جمله نگرانی های مهمی است که باید در رابطه با آن اطلاعات جامعی داشت. بررسی های جدید نشان داده است که این ویروس در سراسر جهان به ویژه در ایران ما در حال گسترش می باشد. همانطور که میدانید، ویروس کرونا طی چند سال اخیر باعث مرگ و میرهای زیادی در سراسر جهان شده است. در حال حاضر، تعداد مبتلایان به این ویروس در برخی از نقاط دنیا در حال افزایش است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که زیرسویه‌های متنوعی از ویروس کرونا به نام‌های XBB, BQ.1, PIROLA و ERIS در جهان وجود دارند. این زیرسویه ها می‌توانند سلامتی انسان را تحت تاثیر قرار دهند. هنوز اطلاعات کاملی در رابطه با علائم و میزان خطرپذیری این زیرسویه‌ها در دسترس نیست. دانشمندان در تلاش هستند تا با بررسی‌های بیشتر بفهمند که آیا این سویه‌ها می‌توانند باعث تشدید بیماری در انسان شوند یا خیر. تا رسیدن به نتایج قطعی باید همچنان در رابطه با عدم ابتلا به این ویروس، احتیاط های لازم را انجام داد.

معرفی سویه های جدید ویروس سال 1402

ویروس سال 1402 شامل سویه های جدیدی از کرونا به نام ‌های EG.5 و BA.2.86 می باشد. این زیر سویه های جدید به نام های پیرولا و اریس نیز معروف می باشند. این زیر سویه ‌ها جهش زیادی نسبت به امیکرون دارند و ممکن است علائم شدیدتری در مقایسه با آن در فرد ایجاد کنند. جالب است بدانید که سازمان بهداشت جهانی هنوز اهمیت خاصی برای این زیرسویه‌ها قائل نشده است. آن چیزی که در رابطه با این زیر سویه ها وجود دارد، سرعت انتشار و مقاومت بالای آنها در مقایسه با ویروس های دیگر می باشد. ویروس کرونا در حال تغییرات زیادی است که امروزه با زیر سویه های جدید و خطرات ناشی از آنها مواجه هستیم. البته به طور کامل نمی توان در رابطه با خطرات ناشی از زیر سویه های جدید ویروس سال 1402، نظر قطعی داد.

سویه های جدید ویروس سال 1402 در کدام کشورها مشاهده شده است؟

زیر سویه جدید ویروس کرونا به نام EG.5 (اریس) در حال گسترش در کشورهای مختلف از جمله ایالات متحده، ایرلند، چین، ژاپن و بریتانیا می باشد. این ویروس، تاکنون در بیش از 51 کشور دنیا دیده شده است.

آمارها نشان می‌دهند که موارد ابتلا به این ویروس و مراجعات به بیمارستان‌ها روز به روز در حال افزایش است. بیشترین تعداد مراجعات به بیمارستان ها به دلیل ابتلا به ویروس سال 2023 در چین ثبت شده است. دانشمندان عواملی از جمله افزایش دما، استفاده از سیستم‌های تهویه، سفر و تجمعات تابستانی را در گسترش این سویه جدید موثر می‌دانند. الزامات بهداشتی به منظور جلوگیری از انتشار سویه های جدید ویروس کرونا به شدت توصیه می شود.  

البته زیر سویه دیگری از ویروس سال 2023 به نام BA.2.86 (پیرولا) وجود دارد که هم اکنون علائم آن در بیش از 4 کشور دیده شده است. البته هیچ دلیل منطقی در این رابطه وجود ندارد که نشان دهد آیا این سویه می تواند به مانند سویه های قبلی کرونا تهدیدی برای سلامتی انسان باشد یا خیر. در ساختار این زیر سویه، تغییرات زیادی دیده شده که نگرانی دانشمندان را در این رابطه افزایش داده است. برخی از دانشمندان معتقد هستند که ویروس پاییز 1402 می تواند در کشورهایی با وضعیت بهداشتی پایین باعث مرگ و میر تعداد زیادی از افراد شود. البته هنوز شواهد کافی برای ارزیابی دقیق این نظریه وجود ندارد. تحقیقات بیشتری لازم است تا خطرات احتمالی این سویه به طور کامل مشخص شود.

مهمترین علائم این ویروس

ویروس سال 1402 دارای زیر سویه های جدید می باشد. این زیرسویه ها که شامل XBB، EG.5 و BA.2.86 می باشند در خانواده امیکرون قرار می گیرند. به همین خاطر است که برخی از علائم این زیر سویه ها شباهت زیادی با امیکرون دارند. البته یکسری تفاوت ‌ها هم در این رابطه وجود دارد که باید در رابطه با آنها اطلاعات جامعی کسب نمود. یکی از تفاوت‌های مهم بین امیکرون و زیرسویه‌های قبلی این ویروس، کاهش حس بویایی و چشایی در افراد مبتلا است. بر اساس اطلاعات موجود، کاهش حس بویایی و چشایی در افراد مبتلا به امیکرون حدود ۸۰ درصد کمتر از افراد مبتلا به دلتا و سایر زیرسویه‌ها می باشد. همچنین، بررسی ها نشان داده‌اند که گلودرد در افراد مبتلا به امیکرون نسبت به دیگر زیرسویه‌ها حدود ۸ برابر شایع‌تر است. افرادی که مبتلا به سویه های جدید کرونا هستند، گلو درد شدیدی را تجربه می کنند.

علائم امیکرون و زیرسویه‌های جدید کرونا همچنان موضوع تحقیقات و بررسی‌های علمی است. اطلاعات جدیدی در رابطه با علائم ویروس سال 1402 وجود دارد. این اطلاعات نشان می دهند که آبریزش بینی، سردرد، تهوع، عطسه، معده درد و گلودرد شدید از جمله شایع ترین علایم زیر سویه های جدید کرونا می باشند. برای کسب اطلاعات دقیق‌ تر در رابطه با ویژگی ها و علائم ویروس سال 1402، مراجعه به منابع موثق و معتبر ضروری می باشد.

روش های جلوگیری از ابتلا به زیر سویه های جدید ویروس کرونا

جهت جلوگیری از ابتلا به این ویروس، ضروری است که اقدامات ایمنی و پیشگیرانه زیر را انجام دهید:

رعایت فاصله گذاری اجتماعی: حتی الامکان فاصله ‌گذاری اجتماعی به ویژه در مکان‌های شلوغ و بسته را رعایت نمایید.

استفاده از ماسک: همواره از ماسک صورت به ویژه در مکان‌های عمومی و محیط های بسته استفاده نمایید. در مواردی که امکان حفظ فاصله فیزیکی با دیگران وجود ندارد، حتما از ماسک صورت استفاده نمایید.

شستشوی مداوم دست ها‌: به شستشوی منظم و مکرر دست‌ها با آب و صابون اهمیت بدهید. در صورت عدم دسترسی به آب و صابون، بهتر است که از محلول‌های ضدعفونی کننده دست استفاده کنید.

استفاده از الکل: در صورت عدم فراهم شدن شرایط جهت شستشوی دست‌ها از الکل جهت ضدعفونی کردن استفاده کنید.

پرهیز از لمس صورت با دست: سعی کنید دستان خود را از صورتتان دور نگه دارید، به ویژه در مواقعی که به مکان های عمومی می روید. از لمس چشمان، بینی و دهان خود با دست به شدت پرهیز نمایید.

واکسیناسیون: در صورت امکان جهت انجام واکسیناسیون منظم در دوره های زمانی خاص، اقدام نمایید. واکسیناسیون به منظور جلوگیری از عدم ابتلا به زیرسویه‌های جدید ویروس کرونا الزامی می باشد.

کلام آخر

مهم است به یاد داشته باشید که هر چقدر تعداد افرادی که این دستورالعمل ها را رعایت کنند بیشتر شود، احتمال انتقال ویروس کرونا و زیرسویه‌های جدید آن در کشور کاهش خواهد یافت.

رعایت دستورالعمل های بهداشتی به منظور جلوگیری از ابتلا به این بیماری سال 1402 ضروری می باشد. در صورت بروز هرگونه علائم مشکوک، فورا به پزشک مراجعه نمایید.

انواع ویتامین های ضروری بدن

اگر از شما بپرسیم ویتامین های ضروری بدن را نام ببرید حتما نام پنج گروه اصلی را نام برده و تصور می کنید 5 ویتامین اصلی هستند. اما از گروه ویتامین ب غافل نشوید در واقع ویتامین های ضروری بدن 14 عدد هستند. در ادامه این ویتامین ها را برای شما نام می بریم:

  • A
  • B
  • C
  • D
  • E
  • K
  • B1 (تیامین)
  • B2 (ریبوفلاوین)
  • B3 (نیاسین)
  • B5 (اسید پانتوتنیک)
  • B6 (پیراکسیدین)
  • B7 (بیوتین)
  • B9 (فولات)
  • B12 (کوبالامین)

اما به راستی اصلاً ویتامین چیست؟ ویتامین ها گروهی از مواد مغذی هستند که عملکرد بدن به وجود آنها وابسته است. ویتامین ها برای حفظ سلامتی ما حیاتی هستند. هر یک از این ویتامین های فوق صدها نقش در بدن ایفا می کنند. حمایت از پوست، ماهیچه ها و استخوان ها، نگهداری و ترمیم بافت ها، سلول و اندام ها، تأمین انرژی بدن شما و هزاران نقش دیگر از وظایف ویتامین های ضروری بدن می باشند. ویتامین های اصلی به دو نوع محلول در آب و محلول در چربی تقسیم می شوند. ویتامین های A، D، E و K محلول در چربی می باشند. این ویتامین ها می توانند در چربی بدن حل شوند. زمانی که این ویتامین ها جذب بدن شوند در کبد و بافت های لیپیدی بدن ذخیره می شوند. ویتامین گروه B و C محلول در آب بوده و مصرف مازاد آن نمی تواند مشکل ایجاد کند چرا که از طریق مایعات بدن دفع می شوند.

راه رسیدن به ویتامین های اصلی بدن چیست؟

ویتامین های فوق در بدن ساخته نمی شوند بدیهی است که باید از طریق مواد غذایی به بدن برسند. در ادامه منبع غذایی هر یک از ویتامین های ضروری بدن را برای شما نام می بریم.

  • ویتامین A: تخم مرغ، پنیر، ماهی های چرب از قبیل سالمون، ماست، شیر، اسفناج و هویج
  • ویتامین B1 (تیامین): ماهی تن، سالمون، نخود سبز، لوبیا سیاه، برنج قهوه ای و مارچوبه
  • ویتامین B2 (ریبوفلاوین): شیر و لبنیات، ماست، آوودکادو، تخم مرغ، گوشت گاو، اسفناج، انواع بادام، قارچ، ماهی قزل آلا
  • ویتامین B3 (نیاسین): گوشت مرغ مخصوصا سینه مرغ، تن ماهی، تخم مرغ، نخود فرنگی، سیب زمینی شیرین، برنج قهوه ای و آووکادو
  • ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک): ماهی قزل آلا، قارچ های شیتاکه (edodes Lentinus)، گوشت مرغ بدون چربی (سینه)، تخم مرغ، شیر، گوشت گاو، عدس، سیب زمینی شیرین، آووکادو
  • ویتامین B6(پیراکسیدین): نخود، گوشت مرغ، گوشت گاو، ماهی سالمون و تن ماهی، برخی میوه ها مانند طالبی، پرتقال و موز، غلات غنی شده و سبوس دار، سبزیجات با برگ تیره مانند اسفناج، کلم بروکلی و غیره
  • ویتامین B7 (بیوتین): حبوبات شامل نخود، لوبیا، عدس، مغزها و دانه های روغنی، جگر، قارچ، موز، کلم بروکلی، سیب زمینی شیرین
  • ویتامین B9 (فولات): سبزیجات با برگ سبز مانند بروکلی، اسفناج، غلات، گوشت، جگر، مارچوبه، لوبیا سفید، کاهو، زرده تخم مرغ، موز، قارچ
  • ویتامین B12 (کوبالامین): گوشت گاو، ماهی، بره، غذاهای دریایی، پنیر، ماست، شیر و تخم مرغ
  • ویتامین C: خانواده مرکبات، انبه، گوجه فرنگی، گل کلم، سیب زمینی، اسفناج، کلم، فلفل تند، توت فرنگی، کیوی، جگر، هندوانه، گریپ فروت
  • ویتامین D: زرده تخم مرغ، قارچ، پنیر، جگر گاو، آب پرتقال، شیر سویا، شیر گاو، تن ماهی، جو دو سر، روغن جگر ماهی، ماست، ماهی ساردین و سالمون
  • ویتامین E: روغن جوانه گندم، آووکادو، بادام، تخمه آفتابگردان، اسفناج، کره بادام زمینی، زردآلو خشک شده، کیوی و فندق
  • ویتامین K: اسفناج، گل کلم، شلغم، شاهی، روغن سویا، روغن جگر ماهی، جعفری، زرده تخم مرغ، کاهو، گوجه فرنگی، مارچوبه، کرفس، لوبیا سبز، نخود فرنگی پخته شده، کلم (البته نیمی از این ویتامین توسط باکتری های روده انسان ساخته می شوند).

ویتامین های ضروری در بدن ساخته نمی شوند

همان طور که در بخش قبلی مطرح ویتامین های اساسی بدن به طور طبیعی ساخته نمی شوند. بنابراین با تغذیه اصولی باید این ویتامین ها توسط غذاهای مناسب دریافت شوند. البته برخی از ویتامین ها به مقدار اندک در بدن ساخته می شوند اما برای تأمین صد در صدی بدن لازم است که از منابع غذایی مصرف شوند. آشنایی با ریزمغذی ها و ویتامین های اصلی که اغلب آنها در بدن ساخته نمی شوند ضروری است. در بخش قبلی به طور مفصل راجع به منابع ویتامین های ضروری بدن صحبت کردیم. بنابراین با مطالعه این بخش به راحتی می توانید ویتامین های ضروری بدن خود را تأمین نمایید.

آیا مصرف مکمل برای تأمین ویتامین های اساسی بدن لازم است؟

برخی از افراد جهت تأمین ویتامین های ضروری بدن خود سراغ مولتی ویتامین ها و مکمل ها می روند. اما باید گفت تا جایی که ممکن است بهتر است ویتامین های ضروری بدن را از طریق مواد غذایی کسب کنید. در صورتی که فردی قصد داشته باشد از مولتی ویتامین ها استفاده کند باید پیش از آن آزمایش های مربوطه را بدهد. دادن آزمایش و نشان دادن آن به پزشک دید درستی راجع به کمبودهای بدن شما به پزشک می دهد.

در صورتی که برخی موارد در آزمایش شما کم باشد طبق تجویز پزشک می توانید از مولتی ویتامین یا مکمل استفاده نمایید. هر چند گاهی می توان کمبودهای ویتامین ها را با مصرف مواد غذایی بیشتر جبران نمود. فقط کافی است در این زمینه آگاهی خود را افزایش دهید. دانستن منابع غذایی ویتامین های لازم بدن می تواند کمک بزرگی در این زمینه به شما نماید. در هر صورت بهتر است پیش از هر اقدامی با پزشک متخصص مشورت کنید و آزمایش های لازم را انجام دهید.

شما چگونه ویتامین های لازم بدن خود را تأمین می کنید؟

خب به پایان مطلب رسیدیم اما حکایت همچنان باقی است! به راستی شما چطور ویتامین های بدن خود را تأمین می کنید؟ آیا به تغذیه خود اهمیتی می دهید؟ یا ندانسته و ناخواسته سریع به دنبال راه حل های فوری و مکمل ها می روید؟ در هر صورت امیدواریم که شما نیز جزء آن دسته افرادی باشید که به تغذیه صحیح و اصولی اهمیت می دهند. در نظر داشته باشید که هیچ چیز جای منابع طبیعی را نمی گیرد. سعی کنید کودکان خود را از سنین پایین به تغذیه صحیح و سالم عادت دهید تا در بزرگسالی از کمبودهای ویتامین ها مصون بمانند. به امید سلامتی شما!

کم خونی چیست و راهکارهای درمان آن

در رابطه با پرسش کم خونی چیست؟، خوب است بدانید کم خونی یک بیماری می‌باشد که در آن سطح هموگلوبین (Hb) در خون کاهش می‌یابد. هموگلوبین یک نوع پروتئین است که در سلول‌های قرمز خون یافت می‌شود و مسئولیت اصلی آن حمل اکسیژن به اندام‌های بدن است. کاهش سطح هموگلوبین می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله فقدان ویتامین از نوع B12 ، خونریزی داخلی یا خارجی، عفونت‌ها، بیماری‌های مزمن، کمبود و فقر آهن و غیره باشد. به صورت کلی علائم کم خونی شامل خستگی، ضعف عمومی، تنگی نفس، سردرد، بی‌ اشتهایی و کاهش قدرت جسمی است؛ همچنین افراد کم خون معمولا رنگ پوست زردی دارند. بنابراین در صورت تجربه علائم کم خونی بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا علت و درمان مناسب را تعیین نماید.

بررسی علت‌های کم خونی

علت کم خونی می‌تواند به دلایل مختلفی باشد که یکی از علل شایع آن کمبود آهن است. در حقیقت آهن نقش حیاتی در ایجاد هموگلوبین دارد و کمبود آن قادر است باعث کاهش تشکیل سلول‌های قرمز شود. علل دیگر کم خونی می‌تواند حاوی کمبود ویتامین  B12، از بین رفتن خون فراوان و غیره باشد. همچنین در برخی موارد، بدن قادر به جذب و استفاده از ویتامین B12  نیست که این بیماری رخ می‌دهد. این شرایط معروف به فقدان ویتامین B12 می‌باشد که به مرور زمان موجب ایجاد بیماری کم خونی می‌شود.

همچنین از دلایل دیگر علت کم خونی برخی بیماری‌های مزمن مانند سرطان، بیماری کلیوی، بیماری‌های قلبی و غیره هستند که موجب ایجاد کم خونی خواهند شد. این بیماری‌ها معمولا سبب انهدام سلول‌های خونی می‌شوند و تولید هموگلوبین را کاهش می‌دهند. علاوه بر موارد ذکر شده خونریزی ناشی از زخم، عمل جراحی، عوارض داروها و غیره نیز می توانند به کم خونی منجر شوند. در صورت از دست دادن خون بیش از حد، بدن قادر به تولید هموگلوبین برای جبران خونریزی نخواهد بود. در نهایت اکثر افراد به دلایل ژنتیکی به کم خونی گرفتار می‌شوند. برخی از این افراد ممکن است تولید هموگلوبین کمتری داشته باشند یا سلول‌های خونی آن‌ها زودتر از حد نرمال تخریب شوند.

معرفی عوارض کم خونی

عوارض کم خونی به شدت و مدت زمان آن بستگی دارد. در صورتی که کم خونی به طور شدید و برای مدت طولانی باشد، ممکن است عوارض جدی برای سلامتی ایجاد شود. برخی از عوارض این بیماری عبارتند از:

خستگی و ضعف: از عوارض کم خونی ایجاد خستگی و بی حسی است. در حقیقت کاهش هموگلوبین باعث نقص در تامین اکسیژن به بافت‌ها می‌شود که باعث خستگی و ضعف عمومی خواهد شد.

تنگی نفس: کاهش اکسیژن در خون می‌تواند باعث تنگی نفس و سرفه شود.

سردرد و سرگیجه: کمبود اکسیژن به مغز سبب سردرد و سرگیجه خواهد شد.

اختلالات قلبی: از عوارض کم خونی ایجاد مشکل در عملکرد قلب است. در واقع کمبود اکسیژن به قلب می‌تواند علائمی همچون ضربان قلب نامنظم، درد قفسه سینه و عدم تحمل فعالیت‌های روزمره را ایجاد کند.

پوست بی ‌رنگ و خشک: کاهش خون در بدن باعث بی ‌رنگی و خشکی پوست می‌شود.

ضعف عضلانی: کاهش تامین اکسیژن به عضلات می‌تواند موجب ضعف عضلانی شود.

اختلالات تمرکز و حافظه: آخرین عوارض کم خونی ایجاد اختلال در حافظه است. در واقع کاهش اکسیژن به مغز باعث اختلالات تمرکز و حافظه خواهد شد.

در صورت تجربه هر یک از عوارض کم خونی پیشنهاد می‌شود به پزشک مراجعه کنید تا علت کم خونی را شناسایی کند و درمان مناسب را برای شما تجویز نماید.

انواع بیماری کم خونی

برای درمان کم خونی راه‌های گوناگونی وجود دارد که باید با توجه به علت آن انجام گیرد. در صورت فقر آهن، مصرف دارو‌های آهن و تغذیه مفید می‌تواند نتیجه بخش باشد. داروهای آهن در قالب قرص و شربت وجود دارند که باید بر حسب توصیه پزشک مصرف شوند. همچنین مصرف غذاهایی که حاوی آهن هستند نیز برای درمان کم خونی توصیه می‌شوند. برخی از منابع غنی آهن شامل گوشت قرمز، جگر، ماهی، سبزیجات مانند اسفناج و کلم، لوبیا و نخود هستند. در صورت کمبود ویتامین B12 ، مصرف مکمل‌های مربوطه و تغذیه سالم می‌تواند به درمان کم خونی کمک فراوانی کند.

علاوه بر مصرف مکمل‌ها، رعایت یک رژیم غذایی سالم و متنوع نیز بسیار ضروری است. باید رژیم غذایی خود را با مشاوره پزشک یا متخصص تغذیه تنظیم کنید تا درمان کم خونی به مرور زمان انجام شود. در صورت داشتن نشانه‌های کم خونی به پزشک مراجعه نمایید. پزشک ممکن است نیاز به تست‌های خونی بیشتری داشته باشد تا علت آن را تشخیص دهد و درمان کم خونی مناسب را تجویز کند. همچنین در صورتی که علت بیماری کم خونی ناشناخته است، امکان دارد نیاز به انجام تست‌های تشخیص دیگری مانند آزمایش‌های تصویربرداری داشته باشید.

درمان کم خونی با شیوه‌های طب سنتی

علاوه بر اقداماتی که در بالا ذکر شد برخی از روش‌های طب سنتی نیز می‌توانند در درمان کم خونی موثر باشند. در حقیقت آویشن یک گیاه دارویی است که به عنوان تامین منبع آهن بدن شناخته می‌شود. مصرف منظم آویشن می‌تواند به بهبود سطح آهن در بدن کمک کند. همچنین زعفران به عنوان یک منبع غنی آهن شناخته شده است. مصرف منظم زعفران می‌تواند به درمان کم خونی کمک فراوانی کند. عسل حاوی مقادیر قابل توجهی از ویتامین‌ها و مواد معدنی است که می‌تواند در بهبود علائم کم خونی موثر باشد. مصرف ادویه‌هایی مانند زیره سبز، زنجبیل و کرفس قادر هستند به سیستم ایمنی و درمان کم خونی کمک کنند.

بیشتر بخوانید : دلایل خون دماغ کودکان

برای جلوگیری از ابتلا به کم خونی چه اقداماتی انجام دهیم؟

برای پیشگیری از کم خونی می‌توانید اقدامات متفاوتی را انجام دهید. در حقیقت یک رژیم غذایی سالم و با مصرف مواد غذایی حاوی آهن و ویتامین‌ها را دنبال کنید تا به عوارض کم خونی دچار نشوید. در صورت نیاز ممکن است پزشک به شما توصیه کند که داروهای آهن در قالب قرص یا شربت مصرف کنید. این مکمل‌ها به شما کمک می‌کنند تا نیاز بدن به آهن را برطرف کرده و همچنین به درمان کم خونی بپردازد. خوب است بدانید امکان دارد متخصص مورد نظر، به شما توصیه کند که مکمل و دارو‌های ویتامین B12 و اسید فولیک مصرف نمایید. این مکمل‌ها به شما کمک می‌کنند تا نیاز بدن به این ویتامین‌ها را برطرف کرده و در نتیجه کم خونی بهبود پیدا کند.

همچنین سعی کنید از عواملی که می‌توانند باعث کم خونی شوند پرهیز کنید. به عنوان مثال مصرف الکل را محدود کنید و از خونریزی‌های غیر عادی مانند خونریزی دوران قاعدگی یا خونریزی پس از ضربه جلوگیری نمایید .با اتخاذ این اقدامات می‌توانید از کم خونی جلوگیری کنید و همچنین به درمان کم خونی بپردازید و سلامتی خود را حفظ نمایید. همچنین در صورت بروز هرگونه علائم نگران کننده پیشنهاد می‌شود به پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت نمایید.

 

دلایل خون دماغ کودکان

به طور کلی یکی از شایع ‌ترین اتفاقاتی که برای هر کودک وجود دارد، خون دماغ شدن است. گاهی اوقات کودکان دچار خون دماغ های متعدد و پشت سر هم در روز های متوالی می ‌شوند. همین امر می ‌تواند والدین آن ها را نگران سازد. به همین منظور شما با مطالعه ی این مقاله، متوجه خواهید شد که علت خون دماغ شدن کودکان چیست.

به طور کلی داخل بینی هر انسانی، تشکیل شده از رگ‌ ها و مویرگ ‌های خونی بسیار زیادی است. این امر برای خونرسانی بینی و افزایش حس بویایی انسان می‌ تواند از اهمیت بالایی برخوردار باشد. از مهمترین دلایلی که ما می ‌توانیم برای خون دماغ کودکان نام ببریم، مبتلا شدن آن ها به سرماخوردگی، بروز برخی از حساسیت ‌ها و همچنین عفونت سینوس می ‌باشد.

گاهی دیگر نیز خون دماغ کودکان، بر اثر رطوبت پایین بینی و فرو کردن انگشت و اجسام خارجی در بینی است. مشکل ‌های آناتومیک یا تومور های غیر طبیعی که در بینی وجود دارند، نیز می ‌توانند باعث بروز خون دماغ در کودکان شوند. گاهی اوقات کودکان مجبور به استفاده از برخی از دارو های خاص هستند که از عوارض این دارو ها، ابتلا به خون دماغ می ‌باشد. به همین دلیل اگر کودک شما دچار خون دماغ شد، بایستی حتماً با بررسی دقیق، علت و دلیل آن را مشخص نمایید، سپس به درمان آن اقدام کنید.

درمان خون دماغ در کودکان:

بیشتر اوقات خون دماغ کودکان، نیاز به درمان خاصی ندارد. با این حال پس از بروز این اتفاق ابتدا خونسردی خود را حفظ نمایید و سعی کنید که کودک دچار وحشت نشود. سپس برای قطع شدن خون دماغ او برخی از اقدامات را به شرح زیر انجام دهید:

در ابتدا بایستی کودک خود را به روی یک صندلی بنشانید و سر او را کمی به جلو خم کنید. در گذشته توصیه می شد که سر کودک به حالت بالا باشد اما در حال حاضر این مورد به علت ورود خون به دهان کودک توصیه نمی شود. زمانی که کودک خود را به آرامش رساندید و سر او به حالت پایین قرار گرفت، از یک دستمال نرم برای بینی او استفاده کنید. در واقع راه بینی او را توسط یک دستمال نرم ببندید. توجه داشته باشید که در زمان خون دماغ شدن، نباید بیش از اندازه دماغ کودک خود را فشار ندهید، بلکه این فشار بایستی کاملاً متوسط باشد و به گونه‌ ای باشد که خون از دماغ کودک خارج نشود. حدود ۱۰ دقیقه این کار خود را ادامه دهید و سعی کنید در زمانی که دماغ کودک خود را می ‌گیرید او را دلداری دهید و به او اطمینان دهید که این وضعیت به پایان خواهد رسید و به زودی خون دماغ او قطع خواهد شد.

سایر مراحل قطع خون دماغ در کودکان:

نکته ی مهم این است که به هیچ عنوان زود تر از ۱۰ دقیقه، دست خود را از روی دماغ کودک برندارید. چرا که باعث می ‌شود خون دماغ کودک شما، با تاخیر بند آید. از جمله کار هایی که می ‌توانید در این زمان انجام دهید، خواندن شعر، کتاب و یا تماشای انیمیشن می ‌باشد.

نکته ی دیگر این است که معمولاً از هر دو سوراخ بینی کودک خونریزی صورت نمی‌ گیرد. بلکه تنها یک سوراخ بینی درگیر می ‌شود. به همین منظور برای اینکه کودک دچار پریشانی نشود، بهتر است که تنها سوراخ دماغی که دچار خونریزی شده است، را با دستمال ببندید. همچنین سعی کنید که کودک بتواند از طریق دماغ نیز تنفس خود را ادامه دهد. بعد از گذشت ۱۰ دقیقه، دستمال را از روی دماغ کودک به آرامی بردارید. اگر که خونریزی قطع شده بود و یا میزان آن بسیار کاهش پیدا کرده بود، می ‌توانید به شستشوی صورت کودک خود بپردازید. در غیر این صورت اگر همچنان خونریزی ادامه داشت و این خونریزی با شدت همراه بود، توصیه می ‌شود که به پزشک معالج مراجعه نمایید. توصیه ‌ای که در این زمان به شما داریم، این است که در راه رسیدن به پزشک معالج، از یک کمپرس سرد در کنار بینی کودک استفاده کنید.

پیشگیری خون دماغ کودکان:

برای جلوگیری و پیشگیری از خون دماغ کودکان، بایستی اقداماتی را انجام دهید. همانطور که در بالا نیز به آن اشاره نمودیم، کودکان می‌توانند به صورت مدام دچار خونریزی دماغ شوند. چرا که دماغ آن ها حساس بوده و پوشش داخلی و رگ ‌های بینی آن ها هنوز مقاومت لازم را پیدا نکرده اند. از همه مهمتر کودکان بدون ملاحظه، انگشت و اجسام خارجی را وارد دماغ خود می‌ کنند. به همین منظور بسیار طبیعی است که دچار خون دماغ شوند. با این حال شما می ‌توانید برخی از موارد را به منظور پیشگیری از بروز این اتفاق به شرح زیر انجام دهید:

 اولین مسئله این است که همواره محیط خانه خود را مرطوب نگه دارید و از خشک شدن هوا جلوگیری نمایید. مورد دوم آموزش کودکان است. به آن ها بیاموزید که دست یا اشیا خارجی را وارد دماغ خود نکنند. همچنین آن ها را آموزش دهید که دماغ آن ها حساس است و انجام این کار باعث خونریزی دماغشان خواهد شد. از آنجایی که گاهی اوقات کودکان به صورت ناخودآگاه انگشت خود را در دماغ خود فرو می ‌کنند، به شما توصیه می ‌شود که ناخن ‌های کودک را کاملاً کوتاه نگه دارید. در صورتی که علت خونریزی دماغ کودک شما، وجود برخی از تومور ها، ابتلا به سینوزیت، ابتلا به سرماخوردگی یا آلرژی باشد، بایستی به پزشک مراجعه نموده و این دلایل را برطرف کنید.

زمان مراجعه به پزشک برای خون دماغ در کودکان:

با این حال، گاهی اوقات بایستی در همان زمانی که کودک دچار خون دماغ می‌ شود، به پزشک مراجعه نمود. در واقع گذشت زمان و منتظر ماندن ۱۰ دقیقه برای این موارد نیاز نیست. این موقعیت‌ ها به شرح زیر خواهند بود:

زمانی که کودک شما بر اثر سقوط از ارتفاع یا ضربه به سر یا بینی دچار خونریزی بینی می‌ شود.

 زمانی که کودک خون بسیار زیاد و قابل توجهی را در مدت زمان کوتاهی از دست می ‌دهد.

 اگر که کودک شما به تازگی یک داروی جدید مصرف کرده است و شما پیش بینی می ‌کنید که به علت استفاده از آن داروی خاص دچار خونریزی شده است.

 اگر کودک شما به صورت مدام خون دماغ می‌شود و این تکرار و توالی بیش از اندازه و غیر طبیعی باشد.

 اگر شما علاوه بر خونریزی دماغ، شاهد خونریزی لثه‌ ها و سایر بخش ‌های دهان و بینی هستید.

به طور کلی در صورت بروز هر اتفاق غیر طبیعی و خارج از حالت عادی، می ‌توانید به پزشک مراجعه نمایید تا در صورتی که مشکلی وجود داشته باشد از آن جلوگیری کنید یا به درمان آن بپردازید.

بیماری ام اس ms چیست؟ علت به وجود آمدن این ام اس چیست؟

بیماری ام اس ms جزو بیماری های خود ایمنی محسوب می شود. مولتیپل اسکلروزیس روی سیستم عصبی مرکزی تاثیر می گذارد و بسته به پیشرفت آن می تواند علائم مختلفی را در فرد ایجاد کند. اختلالاتی که این بیماری می تواند ایجاد کند اختلالات حرکتی، گفتاری و بینایی است. درمان کاملی برای بیماری مولتیپل اسکلروزیس یا همان بیماری ام اس وجود ندارد، اما درمان های دارویی می توانند جلوی آسیب عصبی را بگیرند و روند پیشرفت بیماری را کند کنند. در ادامه این مقاله اطلاعات کامل تری درباره ی این بیماری به شما ارائه می دهیم.

تعریف بیماری ام اس ms

همانطور که گفتیم بیماری ام اس ms یک بیماری خود ایمنی است. در این بیماری سلول های سیستم ایمنی بدن به اشتباه به سلول های خودی حمله می کنند و سلول های سالم را از بین می برند. در این بیماری سیستم ایمنی به غلاف میلین دور رشته های عصبی مغز و نخاع حمله می کند. آسیب به این غلاف می تواند باعث اختلال در انتقال سیگنال ها و پیام عصبی از مغز به سایر قسمت های بدن شود. در نتیجه بیماری مولتیپل اسکلروزیس ms روی عملکرد چشم ها، نخاع و مغز تاثیر می گذارد. این بیماری عمدتا در جوانان ظاهر می شود. اغلب ظاهر شدن علائم در سنین 20 تا 30 سالگی است. علائم بیماری ام اس یا مولتیپل اسکلروزیس بعد از 50 سالگی ظاهر نمی شوند.

انواع مختلف بیماری ام اس ms

عود کننده- فروکش کننده: در این نوع بیماری ام اس ms با بهبودی همراه است. علائم پیشرفت نمی کنند و طی آن فرد می تواند عملکرد و کارایی اندام های بدن خود را بازیابی کند.

پیشرونده اولیه: فرد مبتلا به بیماری ام اس ms علائمی دارد که این علائم با پیشرفت بیماری بدتر می شوند و بهبودی دیده نمی شود. پیشرفت بیماری در این نوع ام اس کند است.

پیشرونده ثانویه: در این شکل ضایعات در سیستم عصبی مرکزی جمع می شوند. علائم به تدریج بدتر می شوند و بهبودی دیده نمی شود.

علیت بیماری ام اس ms چیست؟

علل به وجود آمدن بیماری ام اس ms تا به امروز شناخته نشده است. محققان فقط می دانند که این بیماری خود ایمنی می تواند غلاف میلین که از رشته های عصبی محافظت می کنند را از بین ببرد. عوامل محیطی، ژنتیکی و عفونی می توانند روی آشکار شدن علائم تاثیر گذار باشند اما نمی توان آن ها را جزو علل به وجود آمدن بیماری مولتیپل اسکلروزیس دانست.

علائم و نشانه ها ms

علائم بیماری ام اس ms به طور غیر قابل پیش بینی ظاهر می شوند. علائم می توانند بسته به پیشرفت بیماری خفیف یا جدی باشند و یا طولانی یا گذرا باشند. بسته به ناحیه ای که مورد حمله و آسیب قرار می گیرد شکل علائم تغییر می کند. بنابراین علائم بیماری ام اس ms در هر فرد متفاوت است. برخی از شایع ترین علائم بیماری مولتیپل اسکلروزیس را را در ادامه برای شما لیست کرده ایم:

  • دوبینی یا تاری دید
  • مشکل در دیدن رنگ های قرمز و سبز
  • درد و از دست دادن بینایی به دلیل آسیب به عصب بینایی
  • مشکل در انجام فعالیت های روزمره و راه رفتن
  • داشتن درد غیر طبیعی، بی حسی، گزگز (بیماری ام اس روی ئوست تاثیر میگذارد)

در مراحل شدید تر ممکن است این علائم در فرد ایجاد شود:

  • ضعف عضلانی در بازو ها و پا ها. به طوری که فرد در انجام دادن کار های روزمره خود دچار مشکل می شود.
  • بروز اختلالات هماهنگی. شخص در راه رفتن و ایستادن مشکل دارد. همچنین ممکن است فرد به طور جزئی یا کامل فلج شود.
  • سفتی و اسپاسم عضله
  • خستگی قابل توجه که با فعالیت بدنی تشدید می شود و داشتن احساس خستگی مداوم.
  • از دست دادن حس
  • بروز مشکلات گفتاری
  • لرزش
  • سرگیجه
  • از دست دادن شنوایی
  • بروز اختلالات روده ای و ادراری
  • افسردگی
  • اختلال در نعوظ
  • اختلال در حافظه
  • عوض شدن خلق و خوی

تشخیص این بیماری

هیچ آزمایشی وجود ندارد که بیماری ام اس ms یا همان مولتیپل اسکلروزیس را به طور قطعی تشخیص دهد. برای تشخیص کامل پزشک معاینات فیزیکی انجام می دهد. همچنین پزشک آزمایش خون و تصویر برداری ( MRI ) برای تشخیص قطعی انجام می دهد. MRI می تواند ضایعاتی را که در مغز و نخاع دچار مولتیپل اسکلروزیس شده اند را نشان دهد.

درمان بیماری ام اس ms

در حال حاضر هیچ درمان کاملی برای بیماری ام اس ms وجود ندارد. تحقیقات درباره ی این بیماری و درمان آن ادامه دارد. امروزه تمرکز درمان روی کاهش شدت بیماری و کند شدن پیشرفت آن است. پروتکل های مراقبتی شامل موارد زیر می شود:

دارو های مولتیپل اسکلروزیس: پزشک برای بیمار دارو های سرکوب کننده سیستم ایمنی تجویز می کند. این دارو ها به کند شدن روند بیماری کمک می کنند. دارو ها می توانند از بروز آسیب های مغزی یا نخاعی جدید جلوگیری کنند. همچنین ممکن است پزشک دوز بالایی از کورتیکواستروئید ها را برای بیمار تجویز کند. این دارو ها آسیب به غلاف میلین را کاهش می دهند.

توانبخشی فیزیکی: برای کاهش شدت علائم بیماری ms پزشک ورزش بدنی که مناسب بیماری ام اس است را برای حفظ فرم بدنی و تحرک توصیه می کند.

مراقبت های روانی: مقابله با یک بیماری مزمن بسیار روی خلق و خو تاثیر گذار است. علاوه بر این ام اس می تواند روی حافظه تاثیر گذار باشد. با مراجعه به یک روانشناس و شرکت در گروه ها در مورد مولتیپل اسکلروزیس می توانید زندگی خود را به صورت روزانه مدیریت کنید.