بیماری کبد چرب به‌طور کلی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

۱. کبد چرب غیرالکلی

این نوع، شایع‌ترین شکل کبد چرب است که در افرادی که مصرف الکل ندارند یا بسیار کم دارند، دیده می‌شود. NAFLD ارتباط تنگاتنگی با سندرم متابولیک، چاقی، دیابت نوع ۲، افزایش چربی خون و مقاومت به انسولین دارد.

کبد چرب غیرالکلی خود به دو مرحله بالینی تقسیم می‌شود:

• استئاتوز ساده: تجمع چربی در کبد بدون التهاب یا آسیب سلولی آشکار.
• استئاتوهپاتیت غیرالکلی: همراه با التهاب، تخریب سلول‌های کبدی و احتمال فیبروز، که می‌تواند به سیروز یا سرطان هپاتوسلولار منتهی شود.

۲. کبد چرب الکلی

در این نوع، تجمع چربی در کبد در نتیجه مصرف مزمن و بیش از حد الکل اتفاق می‌افتد. اتانول با اختلال در متابولیسم چربی‌ها و ایجاد استرس اکسیداتیو باعث آسیب به سلول‌های کبدی می‌شود.

AFLD نیز می‌تواند از استئاتوز ساده شروع شده و به مراحل شدیدتر مانند هپاتیت الکلی، فیبروز و نهایتاً سیروز منتهی شود. میزان پیشرفت بیماری ارتباط مستقیمی با مقدار و مدت مصرف الکل دارد.

نکته مهم:

چه در نوع الکلی و چه در نوع غیرالکلی، پیشرفت بیماری ممکن است سال‌ها طول بکشد و در بسیاری از بیماران، علائم بالینی تا مراحل پیشرفته بروز نمی‌کند. به همین دلیل، آگاهی و بررسی‌های دوره‌ای از اهمیت بالایی برخوردار است.

درمان و مراقبت از بیماران در بخش icu بسیار مهم است. افرادی که به شدت بیمار هستند و یا اوضاع خوبی ندارند، در بخش آی سی یو بستری می شوند تا نظارت بر وضعیت آنها با دقت بیشتری انجام شود. به عنوان مثال، بیمارانی که عمل جراحی داشته اند، بستری در بخش icu برای آنها ضروریست؛ چرا که مراقبت های ویژه می تواند به بهبودی حال آنها کمک کند. لازم است بدانید که افراد بستری شده در بخش مراقبت های ویژه معمولاً در یک یا چند ارگان بدن خود مشکل دارند. به طور کلی، موقعیت های زیادی وجود دارد که افراد به بستری در بخش آی سی یو احتیاج پیدا می کنند. برخی از رایج ترین دلایل بستری در بخش مراقبت های ویژه شامل موارد زیر می باشد:

• تصادفات جدی (مثل تصادفات جاده ای) و یا مواردی که به سر بیمار آسیب شدیدی وارد می کند، باعث می شود بیمار به بستری شدن در این بخش احتیاج پیدا کند. ناگفته نماند افرادی که سقوط جدی از ارتفاع داشته اند و یا حتی سوختگی شدیدی را تجربه کرده اند نیز باید در بخش icu بستری شوند.
• افرادی که به بیماری های کوتاه مدت اما جدی همچون سکته مغزی و یا حمله قلبی دچار شده اند.
• افرادی که به عفونت های جدی و شدید همچون سپسیس و یا پنومونی مبتلا شده اند.
• افرادی که جراحی های سنگین و بزرگ داشته اند. بستری شدن در بخش icu بخشی از روند بهبودی این بیماران باشد.

بیماری‌های واگیر همچنان به عنوان یکی از مهم‌ترین چالش‌های سلامت عمومی در دنیا مطرح هستند. این بیماری‌ها از طریق عوامل مختلفی مانند باکتری‌ها، ویروس‌ها و انگل‌ها به انسان منتقل می‌شوند.

در این بخش، به معرفی 10 بیماری‌های‌ واگیردار مهم که در سال‌های اخیر، به خصوص در سال‌های 2023 و 2024، بیشترین آمار شیوع و ابتلا را داشته‌اند، می‌پردازیم. شناخت این بیماری‌ها و راهکار‌های پیشگیری و کنترل موثر آنها از اهمیت بالایی برخوردار بوده و می‌تواند به حفظ سلامت شما و اطرافیانتان کمک کند.

بافت استخوانی بدن انسان مانند سایر بافت‌های بدن، دارای سلول‌های زنده است. این سلول‌ها مدام درحال ترمیم و جایگزینی هستند. با این حال، زمانی که افراد از سن 35 سالگی عبور می‌کنند، سرعت و آهنگ جایگزینی سلول‌های استخوانی کاهش می‌یابد. این روند، زمانی که افراد به سن 50 سالگی می‌رسند، علی‌الخصوص با مسئله یائسگی در زنان، بسیار ضعیف می‌شود. با جایگزین نشدن سلول‌های جدید، بافت استخوانی روبه زوال می‎‌رود و روز به روز، شکل نازک‌تر و ضعیف‌تری می‌گیرد.

در نتیجه، بیماری پوکی استخوان در میان سالمندان اتفاق می‌افتد و به این خاطر، بافت استخوان به مرور روبه فرسایش می‎رود. در آخر کار به جایی می‌رسد که استخوان تحمل وزن بدن را ندارد و با کوچک‌ترین فشاری دچار شکستگی می‌شود. 

آمپول نوروبیون معمولاً به خوبی تحمل می‌ شود و عوارض جانبی جدی ندارد. با این حال، در برخی افراد ممکن است عوارض جانبی کمی رخ دهد. مهمترین عوارض جانبی آمپول نوروبیون عبارتند از:

• درد و تحلیل در محل تزریق: ممکن است بعد از تزریق آمپول درد یا تحلیل موقتی در محل تزریق احساس شود. این عارضه معمولاً طبیعی است و به طور معمول خود به خود بهبود می ‌یابد.

• حساسیت و واکنش آلرژیک: در برخی افراد ممکن است واکنش ‌های آلرژیک نسبتاً نادری نسبت به آمپول نوروبیون رخ دهد. این واکنش ‌ها می ‌توانند شامل آبریزش، خارش، قرمزی و تورم محل تزریق، تنگی نفس و درد در قفسه سینه باشند. در صورت بروز هرگونه واکنش آلرژیک، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید.

• افزایش سطح ویتامین B6: مصرف طولانی مدت و بیش از حد ویتامین B6 ممکن است منجر به افزایش سطح این ویتامین در بدن شود. این ممکن است علائمی مانند درد عضلانی، تشنج، عصبانیت و اختلالات شناختی را به همراه داشته باشد. بنابر این، توصیه می ‌شود آمپول نوروبیون را با دستور پزشک مصرف کنید و از دز آن تجاوز نکنید.

خون شما سرشار از سلول ها، آب، مواد مغذی و پروتئین است و یک خون گیری ساده می تواند به شما کمک کند تا از سلامت خود آگاهی پیدا کنید.

آزمایش خون نشان دهنده سلامتی است و نگرانی های بالقوه سلامتی را روشن می کند. پزشک شما ممکن است آزمایش خون را به صورت سالانه یا بیشتر برای پرونده پزشکی توصیه کند. آزمایش خون منظم به شما این امکان را می دهد که شاهد تغییرات سلامتی خود در طول زمان باشید، که می تواند بر انتخاب سبک زندگی شما تاثیر بگذارد.

شیوع آرتروز گردن در سالمندان با افزایش سن رابطه مستقیم دارد، به طوری که در حدود 60 درصد افراد بالای 65 سال و 85 درصد بالای 75 سال دچار این بیماری هستند. عوامل خطرساز متعددی از جمله سابقه خانوادگی، آسیب‌دیدگی‌های قبلی گردن، اضافه وزن، سیگار و شغل‌هایی که نیاز به فعالیت‌های تکراری گردن دارند، بروز آرتروز گردن را افزایش می‌دهند. علائم آرتروز گردن معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و شامل درد گردن، سفتی عضلات، محدودیت حرکت گردن و صداهای ترق تروق هنگام حرکت است. در مراحل پیشرفته‌تر ممکن است دردهای پراکنده به بازوها هم انتشار یابد. تشخیص با معاینه فیزیکی و تصویربرداری‌هایی مثل ام‌آرآی و ایکس‌ری انجام می‌شود.

درمان آرتروز گردن در افراد سالمند بسته به شدت علائم متفاوت است و ممکن است شامل استراحت، فیزیوتراپی گردن، داروهای ضدالتهابی، روش‌های گرمادرمانی یا حتی جراحی باشد. پیشگیری از طریق کنترل وزن، ورزش‌های مناسب و اجتناب از حرکات تکراری گردن توصیه می‌شود. آرتروز گردن یکی از شایع‌ترین علل ناتوانی در سالمندان است که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی آنها می‌گذارد. آگاهی از علائم اولیه و درمان به موقع می‌تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کند و سلامت و استقلال سالمندان را حفظ نماید. پژوهش‌های بیشتر برای یافتن روش‌های نوین درمانی و کاهش ناتوانی ناشی از این بیماری ضروری به نظر می‌رسد.

یک بررسی سیستماتیک در سال 2018 به این نتیجه رسید که داروهای اورولوژیک، داروهای ضد افسردگی و روانگردان با خشکی دهان در افراد مسن مرتبط هستند. مرور سیستماتیک دیگری گزارش داد که 106 دارو از جمله داروهای ضد افسردگی (مانند فلوکستین) و داروهای ضد موسکارینی (مانند، تولترودین برای مثانه بیش فعال) با اختلال عملکرد غدد بزاقی، مرتبط هستند. داروهای بدون نسخه (OTC) و داروهای تجویزی از جمله آنتی هیستامین‌ها (برای آلرژی یا آسم)، داروهای ضد فشار خون، ضد احتقان‌ها، داروهای ضد درد، دیورتیک‌ها، شل کننده های عضلانی و داروهای ضد افسردگی می توانند به تشدید خشکی دهان کمک کنند. رایج ترین انواع داروهایی که باعث اختلال عملکرد بزاق می‌شوند دارای اثرات آنتی کولینرژیک هستند. به عنوان مثال، داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، آنتی هیستامین‌ها، داروهای ضد فشار خون، داروهای ضد تشنج و ضد اسپاسم. به طور کلی، احتمال کاهش میزان جریان بزاق در حضور بسیاری از بیماری‌ها و داروها افزایش می یابد.

 خشک شدن دهان نیز معمولاً به عنوان یک اثر جانبی جزئی همراه با خواب‌آلودگی، سرگیجه و حالت تهوع گزارش می‌شود. اگر بیمارانی که داروهای آنتی کولینرژیک مصرف می‌کنند، بتوانند آنها را در طول روز به جای شب (با اجتناب از علائم شبانه) و در دوزهای منقسم به جای یک دوز بزرگ‌تر استفاده کنند، علائم خشکی دهان ناشی از داروها نیز کاهش می‌یابد. خشک شدن دهان همچنین می‌تواند به دنبال پیوند سلول‌های بنیادی خون ساز باشد. همچنین به عنوان بخشی از پیوند غدد بزاقی در مقابل بیماری میزبان رخ دهد. شیوع خشک شدن دهان نیز در بین افرادی که بیش از چهار داروی تجویزی روزانه مصرف می‌کنند، بیشتر است. یکی دیگر از علت‌های مهم Xerostomia استفاده از الکل و تنباکو، مصرف حشیش یا مصرف بیش از حد کافئین یا غذاهای تند است.

• بی اختیاری استرسی: بی اختیاری ادرار هنگام فعالیت‌های مختلف یک مشکل بسیار شایع در زنان مسن است و پزشکان این نوع بی اختیاری را مرتبط با استرس می‌دانند.
• بی اختیاری فوری: هنگامی که زنان میل شدیدی به ادرار کردن و در نگه داشتن ادرار تا رسیدن به دستشویی مشکل دارند، ممکن است دچار بی اختیاری فوری شوند.
• بی اختیاری مختلط

اگرچه اکثر زنان یک یا نوع دیگری از بی اختیاری را دارند، اما زنان مسن اغلب مبتلا به هر دو نوع می‌شوند. بی اختیاری ادرار به اعتماد به نفس زنان آسیب می‌رساند و در توانایی آنها برای لذت بردن از فعالیت‌های مورد علاقه شان اختلال ایجاد می‌کند. همچنین کیفیت زندگی آنها را کاهش می‌دهد. زنان چندین گزینه برای مدیریت بی اختیاری ادرار خود دارند که در درجه اول شامل درمان دارویی یا غیر دارویی است. بسیاری از مطالعات نشان داده اند که اکثر زنان علائم خود را با استفاده از مداخلات محافظه کارانه غیر دارویی بهبود می بخشند که این موارد عبارتند از:

• تمرینات تخصصی عضلات کف لگن برای جلوگیری از بی اختیاری ادرار زنان مسن
• نرمال کردن وزن (کاهش وزن اضافی)
• مصرف مایعات
• تحریک الکتریکی یا مغناطیسی داخل واژن ممکن است به بی اختیاری ادرار زنان مسن کمک کند. با این حال، برخی از زنان از این درمان‌های غیر دارویی بهره نمی‌برند یا نمی‌توانند به این درمان‌ها دسترسی داشته باشند. در این مورد، پزشکان ممکن است استفاده از داروها را برای کمک به مشکلات بی اختیاری پیشنهاد کنند.

برای هماهنگی بین ارگان‌های مختلف در بدن، وجود سیستم‌های اطلاع رسانی و هماهنگ کننده الزامی است. هورمون‌ها بخشی مهمی از این مسیر را تشکیل می‌دهند و پیام‌هایی را در بدن مخابره می‌کنند. غده تیروئید یکی از اعضای پرکاربرد این سیستم است. این غده پروانه‌ای شکل در ناحیه گردن و جلوی نای قرار دارد. ‌تیروئید اندازه چندان بزرگی ندارد؛ ولی با این حال می‌تواند عملکرد بخش‌های مختلف بدن را تنظیم کند. این غده با ترشح هورمون تیروکسین، تنظیم متابولیسم اندام و سلول‌های گوناگون بدن را پیش می‌برد. با ترشح این هورمون، مقدار انرژی که به سلول‌های بدن می‌رسد؛ تنظیم می‌شود.

گاهی اوقات شرایطی پیش می‌آید که عملکرد طبیعی این غده دچار اختلال می‌شود. بروز این مشکلات ممکن است بیماری‌های تیروئیدی را با خود به همراه داشته باشند. وجود مشکل در عملکرد این غده را با انجام آزمایش و بررسی مقادیر هورمون‌های تیروئیدی، می‌توان تشخیص داد.